"เมียน้อย"
ภรรยาของข้าพเจ้า อายุพอ ๆ กันกับข้าพเจ้า นับว่า อายุไม่ใช่น้อยเลย แต่ถ้ามองดู
จากหน้าตาและรูปร่างแล้ว จะแลดูอ่อนกว่าวัย เธอมีบุคลิก ท่าทางดี ทะมัดทะแมง แข็งขัน น่ารักและขี้เล่น นับว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามไม่น้อยทีเดียว
เธอเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ตั้งแต่อายุยังอยู่ในวัยเบญจเพส โลดแล่นอยู่ใน
วงการธุรกิจใหญ่ ๆ โดยไม่หวาดกลัวใคร เนื่องจากเป็นคนหน้าตาดี,อายุยังน้อย,เฉลียวฉลาดและอยู่ในตำแหน่งสูง มีอำนาจตัดสินใจ ของบริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่ของรัฐบาลไต้หวัน ทำให้เธอมีชื่อเสียงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
มีคนหนุ่มและชายแก่มากหน้าหลายตาพากันแวะเวียนมาจีบเธอ บางคนมาเพื่อหาผล
ประโยชน์จากคนต่างชาติ หลายคนก็คิดที่จะแต่งงานด้วยกับเธอจริง ๆ ในจำนวนผู้ชายที่มาเกี่ยวข้องในชีวิตของเธอช่วงนั้น มีชายชราคนหนึ่ง ซึ่งรู้จักเธอโดยการแนะนำจากเพื่อนคนหนึ่ง ในวงการธุรกิจ อายุมากแล้วเกือบ 70 ปี แต่ยังแข็งแรงอยู่ ยามเต้นดิสโก้ ซึ่งตอนนั้นระบาดเข้ามาใหม่ ๆ ชายชราคนนี้จะเต้นไม่ยอมหยุด เรียกว่า หนุ่มๆ ต้องยอมแพ้เลยทีเดียว ไม่นานนักก็สนิทสนมกับภรรยาของข้าพเจ้า และชื่นชมในความสามารถของเธอ
ท่านเป็นคนที่ดุเอามากๆ อยู่บ้านตัวเองเหมือนกับเสือร้าย เงียบขรึม ลูกๆ ไม่มีใคร
เข้าใกล้ "ทำถูก" หรือ "ทำผิด" ถูกด่าอย่างเดียวไม่มีคำชม พอออกมาข้างนอกบ้าน ลวดลายต่าง ๆ หายไปหมด มองดูเหมือน "แมว" ที่น่ารักน่าจับต้อง ท่านจะสนุกสนาน หยอกล้อกับผู้คนไปมาโดยเฉพาะสาว ๆ อย่างไรก็ตาม ท่านได้ให้ความรัก ความเอ็นดู ภรรยาของข้าพเจ้าดุจลูกสาวของท่าน คอยให้คำสอน,คำเตือนในชั้นเชิงของธุรกิจ และการใช้ชีวิตในโลกนี้ พร้อมกันนี้ก็ดุด่าไปด้วย ตามภาษาคนที่รักใคร่เอ็นดูกัน ภรรยาของข้าพเจ้าเรียกท่านว่า "อาปา"
"อาปา" เป็นหนุ่มรูปหล่อ เกิดมาก็เป็น "อาเสี่ย" แล้ว เพราะคุณพ่อของท่านเป็น
เจ้าของร้านทองถึง 9 ร้าน คุณพ่อของ "อาปา" ฝังทองไว้มากมายตอนที่เกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อสงครามสงบ ก็ขุดทองขึ้นมาขาย แต่ขุดขึ้นมาไม่หมดหรอก เก็บไว้เผื่อเกิดสงครามอีก จะได้ไม่หมดหนทาง เมื่อ "อาปา" อายุได้ 18 ปี ก็ถูกจัดให้แต่งงานกับผู้หญิง ที่มีอายุมากกว่า 2 ปี ผู้หญิงคนนี้ ก็คือ "ภรรยาหลวง" ที่อยู่กันมาจนถึงปัจจุบัน พูดไปแล้ว "อาอึ้ม" (ภรรยาของข้าพเจ้าเรียก) ตอนสาว ๆ เป็นคนที่สวยมาก ๆ อย่างกับ "ตุ๊กตา" เลย ความเรียบร้อยเป็นหนึ่งไม่เป็นรองใคร กุลสตรีสมัยนั้นมีคุณสมบัติอะไร "อาอึ้ม" มีมากยิ่งกว่า แต่แทนที่จะเป็น"จุดเด่น" ประจำตัวกลับกลายเป็น "จุดด้อย" ทำลาย "อาอึ้ม" ไปตลอดชีวิต "อาปา" เป็นคนหนุ่มไฟแรง มีความคิดอยากมีที่ปรึกษา ก็ปรึกษาอะไรกับ "อาอึ้ม" ไม่ได้เลย พูดกันเพียงสองสามคำ ก็หมดเรื่องคุย "อาอึ้ม" เหมาะที่จะเป็น "ตุ๊กตา" มากกว่าเป็นเมีย! นี่คือ
ความคิดของ "อาปา" "อาปา" มักจะออกไปหาความสุขนอกบ้านบ่อยๆ เพราะอยู่ในบ้านไม่มี
ความสุข ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีการหยอกล้อ มีแต่ความเรียบร้อยที่น่าเบื่อ
พอแต่งงานได้ 7 – 8 ปี ความคึกคะนองก็มากขึ้น ยิ่งคุณพ่อของ "อาปา" มาด่วน จากไปเสียก่อน ยิ่งทำให้ได้ใจ วันหนึ่งก็ออกไปเที่ยวเจ้าชู้ตามปกติ พบผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่าเกลียดชวนให้ไปดื่มกาแฟ หลังจากดื่มกาแฟและอยู่กับเธอคืนนั้นแล้ว "อาปา" ก็รู้สึกว่า
โลกเปลี่ยนไป "อาปา" เองก็เปลี่ยน "อาปา" ได้พาผู้หญิงคนนี้มาเป็น "เมียน้อย" อยู่ที่บ้าน
อีกหลังหนึ่ง โดยไม่ฟังคำทักท้วงใด ๆ
ผู้หญิงคนนี้ ใคร ๆ เห็นก็จะพากันตกอกตกใจในความน่าเกลียดของเธอ ทั้งใบหน้าและผิวหนัง เธอคงเกิดมาเป็นลูกชาวนา จึงมีร่างกายบึกบึน ใบหน้าหยาบกร้าน มือเท้าหนา ผิวหนังบางส่วนในร่างกาย หยาบกระด้างเอามาก ๆ คล้าย ๆ กับเป็น "เกล็ดงู" บนร่างคน นอกจากความอัปลักษณ์ในรูปร่างแล้ว จิตใจของเธอยังกักขฬะอีกด้วย ชอบที่สุดคือ การพนัน แม้จะเป็นเมียน้อย แต่ดูเธอมีอิทธิพลต่อ "อาปา" มาก "อาปา" ว่าดุ เธอดุกว่าอีก "อาปา" ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ทำไมถึงเชื่อเธอหมดทุกอย่างและกลัวเธอเหลือเกิน เธอถือโอกาสที่ "อาปา" เชื่อเธอทุกอย่าง รังแกภรรยาหลวงและลูกโดยการดุด่าอย่างไม่มีเหตุผล นอกจากนั้น ยังใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย เล่นการพนันตามอำเภอใจ "อาปา" ก็ไม่ค่อยเอาใจใส่ในครอบครัวแล้ว วันหนึ่ง ๆ ปล่อยเวลาให้หมดไปอย่างไร้ค่า ผู้หญิงคนนี้เล่นการพนันเหมือนผีพนันเข้าสิง "อาปา" ต้องขายร้านทองทีละร้านเพื่อมาใช้หนี้ที่เธอก่อขึ้น
วันเวลาล่วงไปอย่างรวดเร็ว จนอยู่ด้วยกันถึง 14 ปี มีลูกกับภรรยาน้อยคนนี้ 4 คน ร้านทองทั้ง 9 ร้านตกไปเป็นของคนอื่นหมดแล้ว เรียกว่า สิ้นเนื้อประดาตัวทั้งครอบครัว ภรรยาหลวงก็ช่างแสนดี อดทน อดทน และอดทน ไม่ยอมปริปากใด ๆ และไม่ยอมข้องแวะกับเมียน้อยคนนีด้วย เมียน้อยคนนี้ต้องเป็นอสูรกายแปลงร่างมาแน่นอน! การสู้รบปรบมือกับ "ผีร้าย" ไม่ก่อผลดีและสามีก็คล้ายมี "ผีสิง" ด้วย
เมื่อ "อาปา" หมดตัว ไม่มีสิ่งใดจะขายอีกต่อไปแล้ว นาง "ผีพนัน" ก็นึกสงสารและนึกถึง "ผลกรรม" ที่ตัวเองทำมาตลอดที่อยู่ด้วยกันถึง 14 ปี นางเปิดปากบอกกับ "อาปา" และคนในบ้านว่า "อาปา" ถูกทำเสน่ห์ยาแฝด ที่วัดไหน โดยพระองค์ไหน ขอให้ไป "แก้" จะได้พ้นภัยในภายภาคหน้า อยากจะช่วยเหลือเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็จะจากไป..ก็นับว่ายังมีเมตตา ทุกคนในบ้านก็ดีใจ พา "อาปา" ไปยังวัดดังกล่าวและขอให้พระที่ทำเสน่ห์ช่วย "แก้" ให้
"อาปา" ไม่รู้ว่า พระองค์นั้นใช้วิธีอะไร เพียงแต่บอกให้นั่งลงหลับตา,ขัดสมาธิ, สำรวมใจ จากนั้น ก็ร่ายมนต์ดำฟังไม่รู้เรื่อง เหงื่อกาฬแตกซ่านทุกรูขุมขน เหมือนกับ นั่งอยู่กลางทะเลทรายในฤดูร้อน เวลาไม่รู้ว่าผ่านไปนานสักเท่าไร พอมีสติคืนมา ก็เหมือนกับว่าเพิ่งกลับจากไปท่องยังแดนสนธยามา บอกให้ "พวกบ้าน" ทำบุญกับพระองค์นั้น เหลือเฉพาะค่ารถกลับบ้านเท่านั้น พระองค์นั้น หลังจากวันนั้นไปได้อีก 7 วัน ก็มรณภาพ "กรรมใดใครก่อ!"…
พอกลับถึงบ้าน ก็ตกใจในสภาพความเป็นไปที่เกิดขึ้น ให้รู้สึกปลงสังเวชใจ ทำไมจึงเกิดเรื่องอย่างนี้กับครอบครัว "อาปา" ที่ตกใจมากไปกว่าความหายนะที่ได้รับ ก็คือ หน้าตาของเมียน้อยคนนี้ทำไมถึงได้น่ากลัวอย่างนี้! "อาปา" เห็นหน้าเมียน้อย นางมารร้าย…จำไม่ได้! อุทานออกไปว่า "แกเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?" พอรู้ว่า คนที่อยู่ตรงหน้า คือ เมียน้อยที่อยู่ร่วมกันมา 14 ปี และนางได้ให้กำเนิดลูกน้อยกับ "อาปา" ถึง 4 คน "อาปา" ถึงกับยกมือขึ้นท่วมหัว ขอร้องให้เมียน้อยคนนี้ออกจากบ้านไปเถิด "สิ่งที่เธอทำนั้น มันมากเกินไปแล้ว!" ผู้หญิงคนนี้รับปากและบอกว่าจะไปอยู่วัดเพื่อปฏิบัติธรรม ขอร้องอย่างหนึ่ง คือ หากวันใด "อาปา" ร่ำรวยขึ้นมาอีก ขอให้ช่วยเหลือสร้าง สถานที่ปฏิบัติธรรมให้เธอโดยเฉพาะ ในวัดที่เธออยู่นั้น "อาปา" ก็รับปาก
"อาปา" พยายามกอบกู้ฐานะของตนคืนมา โชคดี…ที่ยังมีทองจำนวนหนึ่ง ฝังอยู่ในบ้าน ซึ่ง "อาอึ้ม" รู้อยู่แต่ไม่เคยปริปากให้ใครรู้ "อาปา" เอาทองจำนวนนี้ไปขายได้เงินมา จำนวนหนึ่ง และมีเพื่อนของคุณพ่อมาช่วยเหลือให้ตั้งโรงเหล้าที่เชียงใหม่ จนภายหลังใช้เวลา 2 – 3 ปี ก็มีเงินกลับมาอีกครั้ง
"อาปา" ปฏิบัติตามสัญญาที่มีต่อ "เมียน้อย" คนนี้ ด้วยการสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมให้แก่เธอ เธอเมื่อมีทรัพย์สินก็นำไปเปลี่ยนเป็น "เงิน" มาเล่นพนันอีก เธอมาขออีก "อาปา" ก็ช่วยอีก เหตุการณ์เป็นอย่างนี้ 3 ครั้ง "อาปา" ก็พูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า ต่อไปไม่ต้องมาขออีก แม้เป็น "ขอทาน" ไม่มีข้าวจะกิน ก็จะไม่ช่วยเหลือ จงบวชเป็นชีไปตลอดชีวิตเสียเถิด…ก็เป็นอันจบเรื่องราวของเมียน้อยคนที่ 1
"อาปา" ยังมีเมียน้อย คนที่ 2 อีก เป็นนักร้องแม่ม่าย อยู่ด้วยกันประมาณ 13 ปี ก็แยกกันไปโดยไม่มีลูก
ต่อมามีเมียน้อย อีกคนเป็นคนที่ 3 เป็นแม่ม่ายเช่นกัน อยู่ด้วยกัน 6 – 7 ปี ก็แยกทางไปอีก ทิ้งให้ "อาปา" อยู่เหงา กับ "อาอึ้ม"
"อาอึ้ม" เป็นผู้หญิงที่ดีออกอย่างนี้ อดทน,ไม่พูดมาก,ซื่อ และยอมให้ถูกรังแกตลอดมา เธอเป็นแม่ที่ดีของลูกถึง 8 คน ทำไม "อาปา" ยังมีเมียน้อย?
คำตอบ ออกจากปากของ "อาปา" เอง ที่วันหนึ่งบอกกับภรรยาของข้าพเจ้าว่า "อาอึ้ม" เรียบร้อยมากเกินไป และ ที่ผู้ชายส่วนใหญ่มีเมียน้อยก็เพราะ
หนึ่ง ธรรมชาติของผู้ชายทุกคน เป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว แม้จะไม่แสดงออกมาภายนอก ก็มีอยู่ภายในใจ
สอง ผู้ชายต้องการ ผู้หญิงที่เก่ง & ช่วยสามีได้ มาเป็น "เมีย" "เมีย" นอกจากว่า สวยแล้ว ต้องเป็นคนมีเสน่ห์ อยู่ใกล้แล้วอบอุ่น ใจกว้าง,มีความรู้ และทันต่อเหตุการณ์บ้านเมือง ความสวยและความเรียบร้อยมากเกินไปไม่มีประโยชน์ ที่สำคัญที่สุด คือ เข้าใจจิตใจสามีว่าต้องการอะไร?
ต่อมา ภรรยาของข้าพเจ้า กับ "อาปา" ก็ห่างกันไป เพราะ "อาปา" อยากให้แต่งงานกับลูกชายคนใดคนหนึ่งของ "อาปา" แต่ภรรยาของข้าพเจ้าปฏิเสธ
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
พ.ต.อ. นพ.เสรี ธีรพงษ์ ผู้เขียน