ความงาม

ความงาม ล้ำเลอค่า ติดตัวมา ตั้งแต่เกิด

พร้อมจิต ที่ประเสริฐ บริสุทธิ์ ดุจผ้าขาว

เติบใหญ่ เหมือนผ้าไหม ทอถักใย เป็นผืนยาว

สีสัน ดูเพริดพราว เปรียบหญิงสาว คราวดรุณ

ที่สวย ด้วยคนทอ ตั้งตารอ ใจหมกมุ่น

มุ่งมั่น ฝันเป็นทุน ครวญคิดครุ่น ไม่วางวาย

พ่อแม่ คือผู้ถัก ด้วยความรัก ไม่ห่างหาย

คุณครู ไม่ดูดายเปลี่ยนฝันร้าย กลายเป็นดี

เพื่อนเพื่อน หลายจำพวก เช่นมดปลวก ก็มากมี

ชักชวน ให้อัปรีย์ ชี้ทางชั่ว มั่วอบาย

บางคน คล้ายตัวหม่อน คอยสั่งสอน ก่อนจะสาย

ฟอกจิต ชำระกาย สานสายใย ได้ไหมงาม

ผู้คน ที่รอบข้าง มีบางอย่าง น่าเกรงขาม

ชักจูง ให้ก้าวข้าม คุณความดี ที่ควรทำ

ความงาม ธรรมชาติ ไม่ประหลาด อย่างลึกล้ำ

สรรพสิ่ง ควรจดจำ กำหนดไว้ ในใจเรา

อันความงาม อัปลักษณ์ ซึ้งประจักษ์ เพราะความเขลา

ยึดติด ด้วยรูปเงา ที่ปรุงแต่ง แฝงกันมา

ดังนั้น จงปลงจิต ฝึกนึกคิด ไม่อิจฉา

ทุกสิ่ง ล้วนมีค่า งามโสภา น่าภิรมย์.

พ.ต.อ.เสรี ธีรพงษ์ ผู้ประพันธ์