ฟ้าหลังฝน

 

                ท้องฟ้าสีหม่นเหนือทะเลที่หาดพัทยา มองดูแล้วรู้สึกเศร้าชอบกล ข้าพเจ้าแม้จะเป็นคนร่าเริงสบายๆ ยังพลอยรู้สึกเหงาเศร้าไปด้วย โชคดีที่มาพร้อมกับภรรยาและบุตร ไม่เช่นนั้น อาจทำให้ชีวิตในวันหยุดสงกรานต์ ไร้รสชาติขาดความสดชื่นไปก็ได้

                ปีนี้ เป็นปีมังกรทอง ใครๆ ก็อยากมีลูก ยิ่งเป็นลูกชาย ยิ่งให้ความรู้สึกที่ดี ยิ่งเป็นคนจีน ยิ่งถือเป็นมงคลอย่างมาก คือ ลูกหลาน อาจมีโอกาสผงาดเป็นนักธุรกิจ หรือนักการเมืองระดับชาติได้

                ข้าพเจ้าและครอบครัวเดินทางมาครั้งนี้ ได้รับการเกื้ออนุเคราะห์จัดหาโรงแรมที่พักให้ฟรี โดยคนไข้รายหนึ่งชื่อคุณดารณี เธอและสามีประสบกับชะตาชีวิตเล่นตลอก จนเธอเกือบเอาชีวิตไม่รอด นอกจากต้องสูญเสียลูกชายคนแรกที่จะคลอดในปีมังกรทองแล้ว เธอยังได้รับการผ่าตัดต่อลำไส้ที่อุดตันในเวลาเพียงข้ามวันหลังจากแท้งอีกด้วย

                วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2542 คุณดารณีและสามีซึ่งเป็นชาวสิงคโปร์ ได้เดินทางมาพบกับข้าพเจ้าเพื่อปรึกษาเรื่องภาวะมีบุตรยาก เธออยู่กินกับสามีมา 4 ปีก่อนที่จะมาหาข้าพเจ้า

                ประวัติการเจ็บป่วยที่สำคัญของเธอคือ เคยเป็นเนื้องอกถุงน้ำรังไข่ที่เรียกว่า Chocolate cyst ด้านซ้าย และได้รับการผ่าตัดลอกถุงน้ำรังไข่เมื่อ 3 ปีก่อน (Cystectomy) ที่โรงพยาบาลเอกชนมีชื่อแห่งหนึ่ง โชคไม่ดี ที่ตอนนั้นเธอขอให้ผู้เป็นหมอผ่าตัดไส้ติ่ง (Appendectomy) แถมให้ด้วย ซึ่งผลที่ตามมาคือ ตำแหน่งที่ตัดไส้ติ่งเกิดการติดเชื้ออักเสบ (Infected appendiceal stump) เป็นผลให้ต้องทำการผ่าตัดเปิดหน้าท้องเพื่อไปล้างหนองและซ่อมแซมส่วนนั้นอีกครั้ง เธอนอนพักอยู่โรงพยาบาลนานถึง 1 เดือน ด้วยผลพวงจากของแถม (Appendectomy) ครั้งนี้

                ข้าพเจ้าตรวจอัลตราซาวด์ให้คุณดารณีในครั้งแรกที่มา ปรากฏว่ามีเนื้องอกถุงน้ำรังไข่ (Chocolate cyst) ชนิดเดิมเกิดขึ้นมาทางด้านขวา ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 เซนติเมตร จึงได้ทำการเจาะดูดล้างท้องในช่วง 1 สัปดาห์ (Midluteal phase) ก่อนมีรอบเดือนถัดไป ขณะเดียวกัน ได้ทำการเตรียมคนไข้ เพื่อกระตุ้นไข่ไปด้วย

                วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2542 ได้ทำการเจาะไข่ออกมา ปรากฏว่าได้ไข่ทั้งหมด 13 ใบ และให้ทำการปฏิสนธินอกร่างกาย (In Vitro Fertilization) ได้ตัวอ่อน 10 ตัว 2 วันถัดมาได้ทำการย้ายตัวอ่อน 3 ตัว เข้าไปทางหน้าท้อง โดยการเจาะท้องส่องกล้องเข้าไปหยอด “ตัวอ่อน” ทางปีกมดลูก แต่…..ภายในอุ้งเชิงกรานของเธอ ปรากฏพังผืด (Adhesion) มากมาย โชคดีที่สามารถทำการผ่าตัดด้วยกรรไกรผ่านกล้องทางหน้าท้อง (Laparoscopic surgery) จนสามารถหยิบจับปีกมดลูกทางด้านขวาขึ้นมาได้ และหยอด “ตัวอ่อน” ได้ ในที่สุด วันที่ 30 มิถุนายน 2542 ผลเลือดแสดงการตั้งครรภ์ (Serum bhCG) สูงถึง 400 หน่วยต่อมิลลิลิตร ทุกคนที่ทราบผล ต่างดีใจ คนไข้ถึงกับอุทานว่า “ฉันเป็นแม่คนแล้วนะ”

                การตั้งครรภ์ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ คล้ายกับสตรีตั้งครรภ์อื่นๆ ข้าพเจ้าได้ตรวจดูอัลตราซาวด์ติดตามการเจริญเติบโตเป็นระยะๆ 3-4 ครั้ง ตอนที่อายุครรภ์ได้ 20 สัปดาห์ คนไข้และสามีรู้สึกดีใจมากที่ทราบว่า บุตรในครรภ์เป็นเพศชาย ทั้งสองเชื่อว่า มังกรน้อยคนนี้ คงจะถือกำเนิดมาดูโลกอย่างน่ารักไม่แพ้ทารกคนใด

                วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2542 คุณดารณีตั้งครรภ์ได้ 26 สัปดาห์ คนไข้มีอาการจุกเสียดปวดท้องน้อย เวลาประมาณบ่าย 5 โมงเย็น คนไข้โทศัพท์มาจากพัทยา บอกว่า “ดา ปวดท้องน้อยพอสมควร วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้ทานข้างเลย เพราะเดินทางมาจากกรุงเทพฯ เพิ่งมาถึงตอนบ่ายโมง สามีติดธุระยุ่งๆ ตลอดช่วงบ่าย ด้วยความหิว จึงรับประทานมากไปหน่อย ตอนนี้ปวดท้องเลยเข้ามาขอพักที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน หมอบอกว่า โรคกระเพาะ ดา ว่าพรุ่งนี้เช้าจะไปตรวจกับหมอได้ไหม?”

                “ได้….ได้  ไม่มีปัญหา” ข้าพเจ้าตอบไปทางโทรศัพท์ โดยไม่ได้คิดอะไร

                ตอนเช้าวันที่ 25 พ.ย. 2542 ขณะที่กำลังผ่าตัดคลอดบุตรให้คนไข้รายหนึ่งอยู่ ก็ได้ยินเสียงเรียกจากวิทยุติดตามตัวให้โทรกลับไปหาคุณดารณี ข้าพเจ้ากะว่า รอให้เสร็จสิ้นการผ่าตัดก่อนแล้วจะโทรกลับไป ที่ไหนได้ มีวิทยุติดตามตัวมาอีก 2 ครั้งในระยะเวลาห่างเพียง 15 นาที ขณะที่กำลังโทรกลับไป ก็มีการเรียกวิทยุติดตามตัวเข้ามาอีก คราวนี้ ปรากฏข้อความน่าตกใจว่า “หนูแท้งบุตรแล้ว เช้านี้ โทรกลับดารณีด่วน”

                ข้าพเจ้าแทบช็อค เพราะไม่คิดว่า จะเกิดเหตุการณ์ร้านเช่นนี้ คุณดารณีบอกว่า “ตอนเช้า ดา ปวดท้องน้อยอย่างรุนแรง รู้สึกมีอะไรตุงๆบริเวณปากช่องคลอด สักพักก็แท้งออกมา เป็นทารกเพศชาย หนัก 1,000 กรัม ทารกดิ้นรนเหมือนกับอยากจะมีชีวิตรอด แต่ไม่มีใครช่วยได้ น่าเสียดายจริงๆ”

                หลังจากแท้งบุตร คนไข้ท้องอืดขึ้นเรื่อยๆ ใหญ่กว่าที่ตั้งครรภ์ 26 สัปดาห์เดิมซะอีก คุณหมอที่ดูแลได้ส่งคุณดารณีไปตรวจดูด้วยอัลตราซาวด์ ผลปรากฏว่า “ลำไส้พองตัว และมีน้ำอยู่ในช่องท้องจำนวนมาก”

                คุณดารณี โทรทางไกลมาบอกในตอนบ่ายว่า “หมอที่นี่เขาจะใช้เข็มยาวๆ เจาะผ่านหน้าท้อง เข้าไปดูดน้ำออกมา คุณหมอคิดอย่างไร”

                ข้าพเจ้า แนะนำไปทางโทรศัพท์ว่า “อย่าเด็ดขาด คุณดารณีตอนนี้ น่าจะเป็นผลพวงมากจากภาวะลำไส้ถูกอุดตัน เนื่องจากในอดีตเคยมีประวัติติดเชื้อในช่องท้อง เมื่อ 3 ปีก่อน ผมว่า รีบเข้ามากรุงเทพฯ จะดีกว่า”

                การที่ข้าพเจ้าแนะนำเช่นนั้น เพราะเชื่อแน่ว่า หมอที่พัทยาไม่รู้ประวัติการติดเชื้อในช่องท้องที่เกิดขึ้นในอดีต จึงวินิจฉัยผิดพลาด หากเจาะด้วยเข็มผ่านทางหน้าท้องคนไข้เข้าไป มีหวังลำไส้ทะลุ เนื่องจากลำไส้ส่วนใหญ่ถูกยึดด้วยพังผืด

                3 ทุ่มของวันเดียวกัน คุณดารณีเดินทางมาถึงกรุงเทพมหานคร ข้าพเจ้าได้ไปตรวจสภาพของคนไข้ และให้เอ๊กซเรย์ พร้อมทั้งปรึกษาศัลยแพทย์ ผลการวินิจฉัยของศัลยแพทย์คือ “น่าจะเข้าได้กับภาวะลำไส้อุดตัน แต่น่าแปลกใจ ที่ฟลิ์มเอ๊กซเรย์ไม่แสดงภาวะนี้อย่างชัดเจน ประกอบกับคนไข้ไม่ค่อยปวดท้อง”

                หมอวิชัย  ซึ่งเป็นศัลยแพทย์เวรในวันนั้น บอกกับคนไข้, สามี และข้าพเจ้าว่า “ขอดูอาการ สัก 2-3 ชั่วโมง ถ้าปวดท้องมากขึ้นหรือมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดบอกเหตุว่า ลำไส้อุดตัน ผมจะผ่าตัดทันที”

                2 นาฬิกาของเช้าวันใหม่ คุณดารณีไข้ขึ้น ท้องอืดมากขึ้น และปวดท้องอย่างรุนแรง หมอวิชัยจึงได้ทำการผ่าตัดเปิดหน้าท้องเข้าไป ผลเป็นดังคาด คือ ลำไส้เล็กเกิดอุดตัน และมีลำไส้บางส่วนขาดเลือดจนคล้ำ หมอวิชัยได้ทำการผ่าตัดลำไส้เล็กส่วนที่ขาดเลือดมาเลี้ยงทิ้งประมาณ 2 ฟุต และเย็บจ่อลำไส้ส่วนที่เหลือเข้าหากัน พร้อมทั้งเลาะพังผืดทิ้งเท่าที่จะเลาะได้

                ข้าพเจ้าได้เข้าไปดูการผ่าตัดครั้งนี้ด้วย รู้สึกเห็นใจคนไข้เป็นอย่างมาก ตอนเช้าหลังจากพื้นจากการผ่าตัด ข้าพเจ้าได้เข้าไปเยี่ยมคุณดารณีอีก และบอกกับเธอว่า “ภาวะลำไส้อุดตัน ซึ่งเป็นผลพวงจากการตัดไส้ติ่งออกนั้นกำเริบขึ้นมาในช่วงนี้ ภาวะลำไส้อุดตันนั้นรุนแรงจนทำให้แท้งบุตร ซึ่งมีอายุครรภ์ถึง 26 สัปดาห์ได้ น่าเสียดายที่ทารกคลอดในต่างจังหวัดทารกคลอดในกรุงเทพฯ ทารกขนาดน้ำหนัก 1,000 กรัม น่าจะรอด อย่างไรก็ตามตอนนี้ ถือว่า คุณปลอดภัยแล้ว อย่าไปคิดมากเลย คุณยังมี “ตัวอ่อน” เหลืออยู่ 7 ตัว การักษาภาวะมีบุตรยาก ในปัจจุบันก้าวหน้าไปมาก ผมจะพยายามช่วยให้คุณมีลูกได้อีกครั้ง”

                คุณดารณี พักฟื้นอยู่โรงพยาบาลนาน 10 วัน ก็กลับไปพัทยาเวลาผ่านไปได้ 2 สัปดาห์ เธอได้โทรศัพท์มาปรึกษาว่า “อยากมีลูกปีมังกรทอง จะทำยังไงดี”

                “ตอนนี้ สภาพร่างกายของคุณคงไม่ไหว หากอยากมีลูกจริงๆ คงต้องหาผู้หญิงอื่นมาอุ้มบุญแทน” ข้าพเจ้าบอกไปทางโทรศัพท์ “ไม่มีปัญหา พี่สาวของดา ซึ่งเคยมีลูกมาแล้ว 2 คน ยินยอมจะตั้งครรภ์ให้ ตอนนี้ เธออายุ 38 ปี หมอคิดว่าจะมีปัญหาไหม?” คุณดารณีถาม

                “ดีเลย ผู้หญิงที่เคยตั้งครรภ์มาแล้ว คงตั้งครรภ์ใหม่ได้ไม่ยาก” ข้าพเจ้าชี้แจงไปสั้นๆ และนัดแนะให้พี่สาวคุณดารณีมาตรวจร่างกาย ผลการตรวจร่างกายปกติ ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเตรียมมดลูกให้ (Endometrial preparation) ในรอบเดือนถัดมา โชคไม่ดี การเตรียมมดลูกครั้งแรกโดยการรับประทานฮอร์โมน ปรากฏว่า เยื่อบุโพรงมดลูกบางเกินไป คือ มีความหนาน้อยกว่า 7 มิลลิเมตร

                ข้าพเจ้าจึงปล่อยพี่สาวคุณดารณีมีประจำเดือนตามปกติ จากนั้น ได้ติดตามตรวจอัลตราซาวด์ผ่านทางช่องคลอดในรอบเดือนถัดมา ผลปรากฏว่า “เยื่อบุโพรงมดลูกหนา 8.8 มิลลิเมตร และมีไข่ตกตามปกติ” ข้าพเจ้าได้อธิบายให้คุณดารณีทราบถึงว่า “ร่างกายของพี่สาวคุณดารณีมี “ไข่” เจริญตามปกติ ไข่สร้างฮอร์โมนเพศ ฮอร์โมนเพศทำให้เยื่อบุโพรงมดลูกหนาตัว ดังนั้นธรรมชาติ จึงช่วยเตรียมเยื่อบุโพรงมดลูก”

                วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2543 ข้าพเจ้าได้ให้เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการละลาย “ตัวอ่อน” ของคุณดารณีออกมา 4 ตัว และเจาะท้องส่องกล้องหยอด “ตัวอ่อน” เข้าไปในปีกมดลูกด้านขวา

                2 สัปดาห์ถัดมา ได้เจาะเลือดทดสอบการตั้งครรภ์ ปรากฏว่า ให้ผลบวก (Serum bhCG = 2316 หน่วยต่อมิลลิลิตร) เมื่อติดตามดูด้วยอัลตราซาวด์ไปเรื่อยๆ ก็พบว่า ได้ทารกครรภ์เดี่ยว (Singleton) นับถึงบัดนี้ได้ 13 สัปดาห์ ทารกแข็งแรงดี คาดว่า จะคลอดราวปลายเดือนตุลาคม ถึงต้นเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543

                “ดีใจจัง ที่ลูกจะได้เกิดในปีมังกรทอง” คุณดารณีกล่าวขึ้น หลังจากทราบว่า พี่สาวของเธอตั้งครรภ์ ข้าพเจ้าได้แนะนำให้พี่สาวคุณดารณีพักผ่อนมากๆ และไม่ทำงานหนัก หวังว่า คุณดารณีและสามีจะประสบสุขสมใจ ไม่ผิดหวังซ้ำอีก

                ที่พัทยา คุณดารณีและสามี ได้ให้การต้อนรับครอบครัวข้าพเจ้าเป็นอย่างดี แม้ว่า ท้องฟ้าเหนือพัทยาจะมองเป็นสีหม่น และฝนตกบ่อยๆในช่วงนี้ แต่คุณดารณีและสามี ไม่มีสีหน้าหม่นหมองเลย ทั้งสอง สนุกสนาน ยิ้มแย้มแจ่มใส วันเวลา ยังคงดำเนินต่อไป อดีตจะเป็นเช่นไร อย่างไปคิดถึงมันเลย ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

                เป็นธรรมดา คนเราทุกคน ย่อมมีโอกาสพบกับช่วงเวลาที่เลวร้าย คงต้องมีสักวันที่เมหมอกแห่งความโชคร้ายจะหมดไป ดุจฟ้าหลังฝน ที่เหลือไว้แต่ท้องฟ้าที่สดใส และไอแห่งความสดชื่น

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@