ถูก เร็ว ดี

 

                สมัยก่อน  ผู้คนมักเชื่อว่า  “ของแพง  จึงจะดี” และ “ในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่จะได้มาฟรีๆ ”  สมัยปัจจุบัน ไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป  สินค้าบริการมากมายที่คุณภาพดีและเร็วกว่าในอดีต กลับมีราคาถูกอย่างน่าใจหาย  บางอย่างได้มาฟรีๆเสียด้วยซ้ำ  ตัวอย่างที่เห็นได้ชัด คือ  “ คอมพิวเตอร์ และ การเข้าไปเล่นในอินเตอร์เน็ต ”  สำหรับการรักษาพยาบาลต่างๆ ในทางการแพทย์  ก็ไม่สามารถหนีพ้นไปจากวัฏจักรของ  “ ถูก  เร็ว  ดี ”  ที่ว่านี้ด้วย

                บางคนพูดว่า  “หากโรงพยาบาลเอกชนดังๆ ลดราคาค่ารักษาพยาบาลลงมาจนพอๆ กับของรัฐบาล  อีกไม่นานโรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้นจะเจ๊งทันที  เพราะบรรดาคนไข้และคนทั่วไปจะพากันเข้าใจว่า โรงพยาบาลกำลังประสบปัญหา  ที่สำคัญคือ หมอดีๆ เก่งๆ คงหายหน้าไปหมดแล้ว”

                ข้าพเจ้าเห็นด้วยว่า คงจะเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นมาอย่างแน่นอนจากผลทางจิตวิทยามหาชน  แต่…ความเป็นจริงในโลกนี้ ก็คือ  หมอเก่งๆมากมายที่ดูแลรักษาคนไข้ได้ดี ไม่จำเป็นต้องคิดค่ารักษาพยาบาลแพงๆ  ส่วนหมอที่คิดค่ารักษาพยาบาลแพงๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นหมอที่เก่งและรักษาคนไข้ได้ดี  อีกประการหนึ่ง  หมอที่ยังไม่มีชื่อเป็นที่รู้จัก ก็ไม่จำเป็นต้องด้อยกว่าหมอที่มีชื่อเสียง..  เผลอๆ บางที  กลับรักษาคนไข้ได้ดีและให้ผลสำเร็จมากกว่าอีกด้วย

                คนไข้มีบุตรยากจำนวนมาก  ตระเวนรักษากับบรรดาหมอที่มีชื่อเสียงจนหมดเนื้อหมดตัว  แต่หมอก็ไม่สามารถช่วยเหลือเขาเหล่านั้นให้มีลูกได้….

                ความจริง  ความสำเร็จในการรักษาภาวะมีบุตรยากขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย  ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับตัวอ่อนและตัวของคนไข้เอง  ความล้มเหลวจากตัวคนไข้เองมักเกิดจากการที่มีมดลูกไม่ดี หรือรังไข่ผลิตไข่ออกมาจำนวนน้อยและคุณภาพไม่ดีภายหลังได้รับการกระตุ้น  อัตราความสำเร็จโดยเฉลี่ย   ( จากสถาบันฯ ที่มาตรฐาน )  มีเพียงร้อยละ  30  เท่านั้น  หมายความว่า  คนไข้ที่มารับการรักษาภาวะมีบุตรยาก  100  ราย  จะตั้งครรภ์สำเร็จประมาณ  30  ราย  อีก  70  รายไม่สามารถตั้งครรภ์และมีบุตรได้ตามต้องการ  นี่คือ สถิติความสำเร็จในการรักษาภาวะนี้ที่คงที่เท่ากันทั่วโลก

                เมื่อปีก่อน  สามีภรรยาคู่หนึ่ง  ซึ่งเป็นคนไทยที่ทำมาหากินอยู่ ณ.ประเทศบรูไน  ได้เดินทางกลับมารักษาภาวะมีบุตรยากที่เมืองไทย  ฝ่ายหญิงทำหมันแล้ว  เนื่องจากเคยสมรสและมีบุตร  2  คน  หลังจากแต่งงานใหม่  ฝ่ายสามีต้องการมีบุตรของตนเองอย่างมาก  ทั้งสองจึงจำเป็นต้องเดินทางกลับมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ  เธอกล่าวว่า  “ได้เดินทางตระเวนไปรักษาตามคลินิกและโรงพยาบาลหลายแห่ง  ใครบอกว่า  ที่ไหนมีแพทย์ชื่อเสียงโด่งดัง  ก็จะไปรักษายังที่นั่น  และขอรักษาด้วยวิธีการที่ดีที่สุด  โดยไม่คำนึงถึงค่าใช้จ่าย  ในที่สุด หลังจากสูญเงินไปประมาณหนึ่งล้านบาท  หนูจึงล้มเลิกการดิ้นรนไปยังสถานรักษาที่ดังๆอีก และเดินทางมาที่นี่ซึ่งเป็นโรงพยาบาลของรัฐ  เพื่อหวังจะได้รับคำแนะนำและการรักษาที่ดี”

                ข้าพเจ้าบอกกับสามีภรรยาคู่นี้ว่า  “ การต่อหมันหญิง  เป็นวิธีการที่เหมาะสมสำหรับคุณทั้งสอง  ค่าใช้จ่ายน้อยมาก  ไม่กี่พันบาท  และการผ่าตัดทำได้ไม่ยาก  ซึ่งไม่ว่าจะเป็นหมอรักษาภาวะมีบุตรยากท่านใดผ่าตัด  คุณผู้หญิงมีโอกาสตั้งครรภ์สำเร็จมากกว่าร้อยละ  50 ”

                คนไข้สตรีรายนี้เชื่อและเข้ารับการผ่าตัดต่อหมัน  เธอตั้งครรภ์สำเร็จในเวลาต่อมา  ภายหลังจากตั้งครรภ์ได้ประมาณ  28  สัปดาห์  เธอและสามีขอเดินทางกลับไปยังประเทศบรูไน  เพื่อคลอดบุตรที่นั่น  คาดว่าบัดนี้  น่าจะคลอดบุตรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

                มูลเหตุที่ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเรื่องนี้  เนื่องจาก  สัปดาห์ที่ผ่านมา  มีคนไข้สตรีรายหนึ่ง  ชื่อคุณราตรี  มาตรวจที่แผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลตำรวจด้วยอาการปวดท้องน้อยด้านขวาอย่างเฉียบพลัน  โดยประวัติสำคัญคือ  เธอเคยได้รับการผ่าตัดคลอดบุตรคนที่ 2 เมื่อ 4 ปีก่อน  และทำหมันพร้อมกันในครั้งนั้น  มาครั้งนี้  เธอขาดประจำเดือนไป 2 เดือน  แพทย์ที่ตรวจครั้งแรกได้ส่งตรวจเลือดทดสอบการตั้งครรภ์  ปรากฏว่า  ค่า Serum  b hCG  เท่ากับ  13480  หน่วยต่อมิลลิลิตร ( ค่าที่เกิน  25  หน่วยต่อมิลลิลิตร ถือว่าตั้งครรภ์ )  สรุปว่า  น่าจะเป็น  “ ท้องนอกมดลูก ”  อันหมายถึง  ตั้งครรภ์อยู่ภายนอกตัวมดลูก  และกว่า  90% ของการตั้งครรภ์จะเกิดขึ้นภายในท่อนำไข่  ท่อนำไข่ไม่สามารถรองรับการตั้งครรภ์ได้เกิน  3  เดือน  ส่วนใหญ่จะแตกและตกเลือดเข้าไปในช่องท้องขณะตั้งครรภ์ประมาณ 2 เดือน

                วันนั้นคุณราตรีได้ขอกลับบ้านไปก่อน (โดยเซ็นใบยินยอมไม่สมัครใจอยู่)  โดยขอมาตรวจกับข้าพเจ้าในวันรุ่งขึ้น  เนื่องจากข้าพเจ้าเป็นคนผ่าตัดคลอดและทำหมันให้กับเธอ

                ข้าพเจ้ารู้สึกตกใจเมื่อพบหน้าคุณราตรี  และถามเธอว่า  “ คุณกลับบ้านไปทำไม  รู้ไหมว่า  ท้องนอกมดลูกนั้นอันตรายมากถึงชีวิต ”

                “ หนูรู้ว่าตั้งครรภ์  แต่ไม่รู้ว่าท้องนอกมดลูกหรือเปล่า  หนูปวดท้องมากเมื่อวาน  แต่วันนี้หนูหายปวดท้องแล้ว ”  คุณราตรีเล่าอาการให้ทราบ

                ข้าพเจ้ารู้สึกแปลกใจที่เธอมีอาการปกติ  แต่คิดว่าคุณราตรีน่าจะเป็น  ท้องนอกมดลูก มากที่สุด  บางที  “ ท้องนอกมดลูก ”  บริเวณท่อนำไข่ส่วนปลายอาจจะแตกหลุดเข้าไปในช่องท้องและเลือดบริเวณนั้นหยุดแล้ว  อย่างไรก็ตาม  ข้าพเจ้าขอตรวจดูอัลตราซาวนด์ผ่านทางช่องคลอดก่อน  จึงจะตัดสินใจผ่าตัดให้กับเธอ

                คุณราตรีบอก  “ หนูนอนฝัน 2 วันติดกันว่า  มีผู้ชายคนหนึ่งมาฉุดขาของหนูและอ้อนวอนขอมาเกิดในท้องหนู  ถ้าหนูตั้งครรภ์ในมดลูกปกติ  หมอช่วยดูแลทำคลอดให้หนูด้วย ”

                ข้าพเจ้าตอบว่า  “ยังบอกไม่ได้ว่าตั้งครรภ์ปกติหรือเปล่า  ต้องดูด้วยอัลตราซาวนด์ทางช่องคลอดก่อน  ถ้าไม่พบถุงน้ำการตั้งครรภ์ในโพรงมดลูก  แสดงว่า  เป็นท้องนอกมดลูก  ซึ่งจำเป็นต้องผ่าตัดอย่างฉุกเฉินทันที”

                ภายหลังตรวจดูด้วยอัลตราซาวนด์  ข้าพเจ้าได้บอกกับคนไข้ว่า  “ เป็นท้องนอกมดลูก  และมีเลือดอยู่ภายในช่องท้องประมาณครึ่งลิตร  เลือดคงหยุดแล้วจึงไม่ปรากฏอาการช็อก  ผมจะผ่าตัดด้วยวิธีการรักษาชนิดใหม่ให้คุณ  โดยไม่ต้องเปิดแผลหน้าท้องขนาดใหญ่เหมือนตอนคลอดบุตร  แต่จะต้องเจาะท้อง 3 ช่อง แต่ละช่องมีขนาดประมาณ 1 เซนติเมตร โดยจะผ่าตัดด้วยกล้อง  Laparoscope   หลังผ่าตัด 1 วัน  ก็กลับบ้านได้ ”

                วิธีการผ่าตัด  “ท้องนอกมดลูก”  โดยเจาะท้องส่องกล้อง  (LAPAROSCOPIC  SURGERY)  เป็นวิธีการใหม่ที่หมอหนุ่มๆ สมัยนี้ชอบนำมาใช้  เพราะทำง่าย  คนไข้ไม่เจ็บตัวมาก  ใช้เวลาผ่าตัดเพียงเล็กน้อย  และเร็วกว่าการผ่าตัดวิธีเดิมอย่างมาก  มีข้อแม้ประการเดียวที่ไม่สามารถใช้วิธีการนี้ได้ คือ  “ คนไข้มีเลือดออกในช่องท้องมากจนอยู่ในอาการช็อก ”  ซึ่งการผ่าตัดเปิดหน้าท้องวิธีเดิมจะช่วยให้มองเห็นจุดเลือดออกและหยุดเลือดได้เร็วกว่า

                หลังผ่าตัด 2 วัน  คุณราตรี  สามารถช่วยเหลือตัวเองได้อย่างคล่องแคล่วและขอกลับบ้าน  ซึ่งข้าพเจ้าก็อนุญาตด้วยความยินดี

                การผ่าตัดด้วยวิธีเจาะท้องส่องกล้อง (LAPAROSCOPIC  SURGERY) สำหรับการตั้งครรภ์ชนิด  “ ท้องนอกมดลูก ” นั้น นับว่า คุ้มค่ามาก  เพราะทั้ง ถูก  เร็ว  และดีกว่าวิธีเดิมอย่างมาก 

                 หากมีใคร มาชักชวนให้ท่านเดินทางไปรักษาภาวะมีบุตรยากยังต่างประเทศ  โดยบอกว่า จะทำให้ท่านมีบุตรได้อย่างแน่นอน  ข้าพเจ้าอยากจะเตือนว่า ท่านควรใช้วิจารณญาณศึกษาไตร่ตรองอย่างรอบคอบ  จากข้อมูลต่างๆเท่าที่จะหาได้  แล้วจะรู้ว่า ในเมืองไทยเรามีห้องปฏิบัติการเลี้ยงตัวอ่อนที่มีมาตรฐานไม่แพ้สถาบันใดในโลก ซึ่ง..นั่นคือ ส่วนสำคัญมากที่สุดอย่างหนึ่งของการรักษา  สำหรับวิชาการด้านนี้ ถือว่า เป็นเรื่องธรรมดาเสียแล้วในปัจจุบัน เพราะถ่ายทอดได้ไม่ยาก .. ดังนั้น ท่านควรเลือกหาสถาบันรักษาดีๆที่มีอยู่ดาษดื่นในเมืองไทย  ก็จะได้ในสิ่งที่สมหวัง  ทั้งยังประหยัดค่าใช้จ่าย ที่หาไม่ได้ง่ายเลยในเวลานี้.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 พ.ต.อ. นพ.เสรี ธีรพงษ์   ผู้เขียน