\”ความใฝ่ฝัน\”
มีคนเคยบอกว่า \”ข้าพเจ้าเป็นคนเพ้อฝัน\” ข้าพเจ้าได้แต่ยิ้มไม่ตอบรับ หรือปฏิเสธ
ข้าพเจ้ารู้อยู่แก่ใจตนเองว่า ข้าพเจ้าเป็นคนเช่นไร และไม่ยอมให้ใครมาพิพากษาว่า จะเป็น
อย่างนั้นหรือเป็นอย่างนี้ ข้าพเจ้ายอมรับอย่างเดียวว่า \”ข้าพเจ้าเป็นคนใฝ่ฝัน\”
\”ความใฝ่ฝัน\” ย่อมมีในทุกคนและความหมายแตกต่างจาก \”ความเพ้อฝัน\” เหมือนกับ
อยู่คนละโลกเลย โลกแห่งความใฝ่ฝัน เป็นโลกที่แท้จริง ส่วนโลกแห่งความเพ้อฝัน เป็นโลกที่
ไม่อาจเป็นจริงได้
ความใฝ่ฝันประการหนึ่งของข้าพเจ้า คือ การเขียนหนังสือเพื่อให้ความหมาย ของ
คำว่า \”ความใฝ่ฝัน\” และ คำว่า \”ความสำเร็จ\” บางครั้งคำสองคำนี้ก็สามารถเขียนควบคู่กัน
ไปได้ เพราะมี \”ความใฝ่ฝัน\” จึงก่อให้เกิด \”ความสำเร็จ\”
\”ความสำเร็จ\” ของทุกสรรพสิ่งที่มนุษย์ประสบ ย่อมเกิดได้ ด้วยอาศัย \”ภูมิปัญญา\”
อัลเบิร์ต ไอสไตน์ กล่าวว่า \”ปัญญา\” ของมนุษย์เกิดขึ้นมาได้ 2 ทาง
ทางหนึ่ง เกิดจาก การเรียนรู้จากภายนอก เช่น การอ่านหนังสือ,การท่องเที่ยว
หาประสบการณ์
อีกทางหนึ่ง เกิดจาก การเรียนรู้จากภายใน เขาเรียกสิ่งนี้ว่า \”น้ำพุแห่งปัญญา\”
\”น้ำพุแห่งปัญญา\” นั้น ไม่มีวันเหือดแห้ง ยิ่งใช้ดื่ม,ใช้กิน,ลิ้มรส ยิ่งรู้สึก
ว่า \”น้ำพุแห่งปัญญา\” ยิ่งมากขึ้น
\”น้ำพุแห่งปัญญา\” พวยพุ่งขึ้นมาเมื่อเวลาเกิด \”สมาธิ\” จิตใจที่เป็น \”สมาธิ\” จะ
เกิดได้ก็เฉพาะแต่ ในคนที่ทำความดีรักษาศีลธรรม เท่านั้น
\”ปัญญา\” เปรียบประดุจ \”อาวุธ\” ยิ่งใช้ ยิ่งเฉียบคม คมยิ่งกว่าศาตราวุธใด ๆ
ในโลกนี้ \”ปัญญา\” ใช้สร้างสรรค์ ก็เกิดคุณอนันต์ ใช้ทำลายก็เกิดโทษมหันต์ ใช้ปกป้องก็ช่วยให้
รอดพ้นปลอดภัย มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีคุณภาพ คนที่รู้จักคิด รู้จักใคร่ครวญ ด้วย \”ปัญญา\”
ความคิดนั้นจะรวมกัน สร้างสรรค์สานฝันให้เกิดเป็น ความจริงที่ยิ่งใหญ่ได้ในที่สุด
เศษกระดาษ หากอยู่ในมือ ศิลปินนักเขียน ก็กลายเป็นร่ายคำประพันธ์มหากาพย์
เศษวัสดุ หากอยู่ในมือ ศิลปกรช่างศิลป์ ก็กลายเป็นปฏิมากรรมอันล้ำค่า
เศษไม้ หากอยู่ในมือ ช่างผู้ชำนาญการแกะสลัก ก็กลายเป็น เสือ,สิงห์,กระทิง,
ช้างที่ดูแล้วมีชีวิตเหมือนจริง
ฉันใดก็ฉันนั้น ความคิดสร้างสรรค์เพียงน้อยนิด หากจุดประกายขึ้นในบุคคลที่เห็นคุณค่าแห่ง
\”ความคิด\” ก็จะกลายเป็น จินตนาการที่ยิ่งใหญ่ และสามารถทำให้ปรากฎเป็นจริง
ได้ตามที่ฝัน
คนที่มีปัญญาเฉียบแหลมในโลกนี้ ส่วนใหญ่ไม่ใช่มีมาเองตั้งแต่เกิด คนเราต้องมี \”ครู\”
ด้วยกันทั้งนั้น \”ครู\” เป็นผู้ให้ \”ปัญญา\” และให้อีกหลายสิ่งหลายอย่าง ใครก็เป็น \”ครู\”
ของเราได้ สุภาษิตจีน กล่าวว่า \”คน 3 คนเดินมาด้วยกัน ต้องมี \”ครูหนึ่งคน\” หมายความว่า
เพียงแค่คนเพียง 3 คน ก็มีคนหนึ่งแล้วที่สอนเราได้ เพราะมีความรู้มากกว่าเราอย่างใด
อย่างหนึ่ง ข้าพเจ้าชอบความหมายของคำว่า \”ครู\” ที่เขียนขึ้น โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
\”กวีรัตนโกสินทร์\” ที่แต่งไว้ว่า
ใครคือครู ครูคือใครในวันนี้
ใช่อยู่ที่ปริญญามหาศาล
ใช่อยู่ที่เรียกว่าครูอาจารย์
ใช่อยู่ที่สอนนานในโรงเรียน
ครูคือผู้ชี้นำทางความคิด
ให้รู้ถูกรู้ผิดคิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์รู้ยากรู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยนแปลงสู้รู้สร้างงาน
ครูคือผู้ยกระดับวิญญานมนุษย์
ให้สูงสุดกว่าสัตว์เดรัจฉาน
ครูคือผู้สั่งสมอุดมการณ์
มีดวงมานเพื่อมวลชนใช่ตนเอง
ครูจึงเป็นนักสร้างผู้ใหญ่ยิ่ง
สร้างคนจริงสร้างคนกล้าสร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ได้เป็นตัวของตัวเอง
ขอมอบเพลงบทนี้มาบูชาครู
คุณกฤษณะ กฤตมโนรถ ผู้ที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ในวงการประกันชีวิตฯ ของ
บริษัท เอ.ไอ.เอ จำกัด อยู่หลายปี ได้ให้ข้อคิดเกี่ยวกับ \”ครู\” ไว้ ดังนี้
คนทุกคนมีโอกาสไปถึงเส้นชัยด้วยกันทั้งนั้น ในการเรียนรู้เพื่อการแสวงหา ไม่ได้ถูก
กำหนดไว้ว่า ใครก่อนหรือใครหลัง แต่ใครที่ไปถึงเส้นชัยก่อนคนอื่น ๆ…. คนนั้น คือ \”ครู\”
ใครไปถึงก่อน คนนั้น คือ ตัวอย่างของนักเดินทางผู้ต้องการจะประสบความสำเร็จ
\”ครู\” คือ ผู้ที่ยอมถ่ายทอด \”หลักและวิธีการทำงาน\” ที่ตนเองใช้เวลาทั้งชีวิต เข้า
ไปสัมผัสคลุกคลี จนเห็นแนวทางที่สมควรทำ เพื่อนำสู่ความสำเร็จให้กับเรา เมื่อเรานำไปใช้
จะเป็นผลอย่างไรก็ดี นั้นก็เป็นเรื่องของตัวเราเอง \”ครู\” ไม่ได้เป็นผู้ที่เราจะนำมาอ้างอิง
ในเวลาที่ล้มเหลว แต่จะนำมาอ้างยามที่สำเร็จ เราควรมีแต่จะเคารพ,เชื่อฟัง,กตัญญู และสำนึก
ในพระคุณของครูเท่านั้น
ดอกเตอร์ เจ ผู้ล่วงลับไปแล้ว เกิดในรัฐแมรีแลนด์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ท่านเป็น
นักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่ คิดสิ่งประดิษฐ์ได้มากกว่า 200 ชนิด ก่อนตาย ได้เปิดเผยวิธีการให้เกิด
\”ความคิดสร้างสรรค์\” ดังนี้
ท่านจะสร้างห้องทำงานไว้หนึ่งห้อง มีลักษณะพิเศษ คือ ฝาผนังภายในห้องจะบุด้วย
วัสดุที่กันเสียงรบกวน จึงเก็บเสียงได้เงียบสนิท ภายในจะมีโต๊ะทำงานและเก้าอี้ชุดหนึ่ง บนโต๊ะ
ไม่มีสิ่งใดนอกจากกระดาษและดินสอปากกา
เวลาที่จะหาความคิดประดิษฐ์สิ่งใหม่ ๆ ก็จะปิดไฟให้ห้องมืดสนิท แล้วจึงทำสมาธิให้
แน่วแน่เพื่อให้จิตใจ \”วาดภาพจินตนาการ\” ท่านจะให้เวลาแก่ จิตใจ ใช้ \”ปัญญา\” วาดภาพ
ขีดเขียนอย่างต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ จนสำเร็จ จากนั้นก็จับปากกาดินสอเขียนภาพนั้นออกมาและ
ทดลองใช้
มีคำกล่าวว่า \”จิตใจที่จัดระเบียบดีแล้ว ย่อมมีพลังมหาศาล\” ความสำเร็จของ
ดอกเตอร์ เจ ก็เป็นข้อพิสูจน์ให้เห็นแล้ว
ในขณะที่ทุกคนมุ่งมองไปสู่ความสำเร็จ ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่อยู่คู่ขนานกันไป นั่นคือ ความ
ล้มเหลว หรือความผิดพลาด หากขาดความระมัดระวังหรือประมาท ทุกคนมีสิทธิ์เหยียบพลาดหล่น
จากสะพานที่พาดไปสู่ความสำเร็จได้
มีคำกล่าวที่ทุกคนรู้ดีว่า \”ผิดเป็นครู\” คุณเทียม โชควัฒนา เพิ่มเติมอีกคำ ว่า \”ถูก
ก็เป็นครู\” แต่มีความเห็นอีกทางหนึ่งเพิ่มเติมขึ้นไปอีก ว่า \”เรียนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่น\”
คนเรานั้น คนที่ไม่เคยผิดพลาดนั้นไม่มีหรอก แต่ \”ความผิดพลาดเป็นแม่บทให้เรียนรู้ไปสู่ความ
สำเร็จ\” หากเราเรียนรู้ ทั้งความผิดพลาดจากตนเองและผู้อื่น ก็จะทำให้เราประสบความ
สำเร็จเร็วขึ้น
In this more and more ในโลกที่จะต้อง
competitive world, แข่งขันกันมากยิ่งขึ้นนี้
you can’t afford your own mistake มันสายเกินไป
to be your lesson. ถ้าเอาความผิดพลาดของคุณเอง
มาเป็นบทเรียน
Let someone else’s mistake จงเอาความผิดพลาดของผู้อื่น
be your lesson มาเป็นบทเรียน
and his success และเอาความสำเร็จของผู้อื่น
be your guide. มาเป็นเครื่องนำทางคุณ
\”ครู\” ของข้าพเจ้าท่านหนึ่ง สอนว่า \”การกระทำซ้ำ ๆ กัน ทำให้เกิดความชำนาญ\”
แต่ \”ความผิดพลาด\” จะให้ \”ผิดพลาด\” ซ้ำ ๆ กันบ่อย ๆ ไม่ได้ ความผิดพลาดที่ไม่รุนแรง ยัง
พอให้อภัยได้บ้าง แต่ผิดซ้ำ ๆ กันมากกว่าสองครั้ง ก็ไม่ควรให้อภัยเช่นกัน
ส่วนความผิดพลาดที่รุนแรงนั้นเพียงครั้งเดียวก็มากเกินพอแล้ว จะต้องคิดไว้เสมอ ว่า
ผิดพลาดครั้งที่สอง ชีวิตของเราอาจจะไม่รอดได้
ในโลกทุกวันนี้ ทุกคนต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด คนดีมีข้อเสีย คือ \”ไม่กล้า\” จึง
เปิดช่องทางให้คนไม่ดีทำร้ายเอาบ่อย ๆ ถึงกับหลายคนคิดว่า โลกได้ย้อนยุคไปสู่สมัยดึกดำบรรพ์
อีกแล้ว \”ผู้ที่แข็งแกร่งกว่า รังแกผู้อ่อนด้อยกว่า เพื่อความอยู่รอด\” ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่
คนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น ไม่ใช่เพราะเพื่อความอยู่รอด นั่นเป็นเพราะ ความเคยชินที่จะ
เอาเปรียบในทุก ๆ คนที่ถอยหลังหลีกทางให้ คนเรานั้นจะไม่กล้ารังแก \”คนกล้า\” หรอก,
รังแกได้เฉพาะคนอ่อนแอเท่านั้น โชคดีจึงเป็นของคนกล้าเสมอ
ภรรยาของข้าพเจ้า ได้เล่าให้ฟังว่า \”เวลาที่มีโชคร้าย โชคร้ายมักจะไม่ได้มาเพียง
ครั้งเดียว โชคร้ายจะพากันมาเป็นระลอก ถาโถมใส่ตัวเรา ถ้าเราไม่แกร่ง ต้านทานไม่ได้ ก็จะ
ต้องเอาชีวิตสังเวยไป มีทางเดียวที่จะอยู่รอดได้ คือ \”กล้า\” เผชิญ
ภายหลังจาก บริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่ จากไต้หวันถอนตัวออกไป เธอก็ปักหลักอยู่ทำมา
หากินในประเทศไทย ร่วมกับผู้อื่น ทำร้านเบเกอรี่ แห่งแรกในประเทศไทย ขาดทุนย่อยยับอยู่
ประมาณ 2 ปี เพราะคนไทยยังไม่รู้จัก เมื่อขายให้ผู้อื่นไปดำเนินกิจการ อีกประมาณ ครึ่งปี
ธุรกิจเบเกอรี่ ก็บูมขึ้นมาเป็นที่นิยมขึ้นเรื่อย ๆ เธอเริ่มต้นทำเร็วเกินไป \”ผิดจังหวะ\”
จากนั้น หันมาทำ \”นมผึ้ง\” ก็ถูกญาติพี่น้องโกง,ทำกิจการ \”ส่งคนไปทำงานยังไต้หวัน\”
ก็ต้องถูกหน่วยราชการกีดกัน ขาดทุนซ้ำอีก จนครั้งสุดท้าย ร่วมทุนกับนักธุรกิจใหญ่ ชาวไต้หวันซึ่ง
มีชื่อเสียงมาก และนักธุรกิจใหญ่ชาวจีนแดงด้วย ใครจะรู้ว่า คนที่มีชื่อเสียงในเชิงธุรกิจ ชาว
ไต้หวันจะกล้าโกง ทำสัญญาการขายจากบริษัท A (ซึ่งมี เขา,นักธุรกิจจีนแดงและภรรยาของ
ข้าพเจ้า) ให้กับ บริษัท B (ซึ่งมีเขาและภรรยาน้อย เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่) คนเลว เหมือนสัตว์ป่า
ไม่มีหวังดีต่อใคร ภายนอก ดูแล้ว น่าเข้าใกล้ พูดเพราะ อ่อนหวาน ชวนให้อบอุ่น แต่ภายใน
ซ่อนแผนการร้ายพร้อมที่จะทำลายทุกคนที่อยู่ใกล้หรือเผลอไผลไป ในที่สุด นักธุรกิจชาวไต้หวัน
และภรรยาน้อย ก็สูญหายไปจากโลกนี้โดยไม่พบศพ ทิ้งความเสียหายแก่ ภรรยาของข้าพเจ้า จน
เธอแทบจะล้มละลาย
ยามมั่งมี ผู้คนนบนอบ ยามล้มลง ใครจะมาเหลียวดูบ้าง เป็นธรรมดาของเธอที่จะ
ต้องถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างเดียวดาย หันหน้าไปทางไหน มีแต่คนกลัวถูกยืมเงิน คนที่เคยมีบุญคุณ
กันมาแต่ก่อน ให้ได้แต่คำพูด 2-3 คำปลอบใจ คนเราจะรู้ว่า ใครเป็นเพื่อนแท้ก็ตอนพลาดล้มลง
นั่นแหละ เธอต้องประหยัดค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตางค์ แม้แต่ค่าสระผม 30 บาท คนเคยใช้จ่าย
ฟุ่มเฟือย อยากได้อะไรก็ได้ ใครขออะไรก็ให้ มาเจอสภาพแบบนี้ ถ้าจิตใจไม่เข้มแข็งพออาจจะ
ฆ่าตัวตายไปก็ได้ แต่คนเราทุกคนมีสิทธิ์ก้าวพลาด ขอเพียงอย่าให้ผิดพลาดเป็นครั้งที่สอง ชีวิต
เราอาจรักษาไว้ไม่ได้ก็เป็นได้ ยังโชคดี ที่ซื้อบ้านไว้หลังหนึ่งที่ไต้หวัน ตัดใจขายขาดทุนยังมีเงิน
จำนวนหนึ่งเหลือมารักษาแผลใจ
คนที่ใช้จ่ายเงินอย่างระมัดระวัง เป็นคนที่ควรยกย่อง เมื่อรวยอย่าลืมวันเก่าก่อนที่
เคยลำบาก เงินทุกบาททุกสตางค์ มีค่าอย่าให้ใครยืมหรือให้ใครง่าย ๆ \”คนที่รักเงิน เงินถึงจะ
ไม่หนีไปจากตัวเรา\” สุภาษิตจีนกล่าวไว้ดังนี้
เราต้องรู้จักที่จะรักตัวเอง ปกป้องตัวเอง ในยามที่จำเป็นต้องรักษาผลประโยชน์
ของเรา ก็อย่าไปคิดกริ่งเกรงใจใคร โชคดีที่ภรรยาของข้าพเจ้า ยังเหลือชีวิตรอดมาได้พร้อม
บทเรียนราคาแพง ก็คือ อย่าไว้ใจคน อย่าเกรงใจใครในเรื่องธุรกิจ และเอาตัวรอดให้ได้
ด้วยการ \”คิดถึงตัวเอง\” และ \”รักตัวเอง\” ให้มาก ทำสิ่งใดให้คิดถึงตัวเอง ก่อนที่จะคิดถึง
คนอื่น ในบางครั้ง เราอาจเป็น \”คนเห็นแก่ตัว\” ในสายตาของคนอื่นก็อย่าไปสนใจเพราะเรา
ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ความจริง \”การเห็นแก่ตัว\” ของคนเรานั้นไม่ใช่สิ่งเสียหาย หากนำมาใช้ในทางที่ดี
พระพุทธเจ้าเองยังทรงสอนให้คนเราเห็นแก่ตัวเลย แต่ให้เห็นแก่ตัวอย่างฉลาด เพราะคนที่
เห็นแก่ตัวเท่านั้นที่จะประสบความสำเร็จ
\”ความเห็นแก่ตัว\” ในทรรศนะของพระพุทธองค์ ก็เช่นเดียวกับของทุก ๆ ศาสนา
ที่ให้ความหมายว่า เห็นแก่ตนเองมากกว่าคนอื่น ยังประโยชน์ให้เกิดแก่ตนเอง มากกว่ายัง
ประโยชน์ให้คนอื่น การเห็นแก่ตัวแก่ตนเอง จะต้องเป็นไปเพื่อตนเองโดยเฉพาะและไม่ทำให้
คนอื่นเดือดร้อน คนเราต้องประสบความสำเร็จก่อน ถึงจะสอนคนอื่นให้ประสบความสำเร็จได้
ดังนั้น การทำสิ่งใดเพื่อตนเองจึงไม่ใช่สิ่งเสียหาย ตรงกันข้าม คนที่ทำประโยชน์แก่
ผู้อื่นโดยทำให้ตนเองเสียประโยชน์อยู่เนืองๆ กลับเป็นสิ่งเสียหายไม่ควรจะกระทำ
เราควร \”เห็นแก่ตัว\” เพื่อนำเอาเวลาไป เรียนรู้และปฏิบัติ ให้เกิดประโยชน์สูงสุด
ไม่ควรใช้จ่ายเวลาอย่างฟุ่มเฟือยในสิ่งไร้สาระ
การเรียนรู้ในสิ่งที่มีค่านั้น ต้องเรียนรู้จากคนที่มีประสบการณ์ผ่านความสำเร็จมาแล้ว
บุคคลประเภทหนึ่ง ที่เราควรให้ความสนใจเป็นพิเศษ และใกล้ชิดให้มาก ก็คือ \”คนชรา\”
\”คนชรา\” เป็นคนที่มีค่ามาก แต่มักจะถูกลืมหรือถูกทอดทิ้ง \”คนแก่\” ไม่ใช่คนที่
ไร้ประโยชน์ \”คนแก่\” เป็นขุมทรัพย์แห่งความรู้ และ ประสบการณ์ที่หาค่ามิได้ คำพูดแต่ละคำ
ความคิดแต่ละความคิด ก็เสมือน ทองคำแต่ละแท่งที่พรั่งพรูออกมา ถ้าเรา \”จดจำ\” และ \”คว้า\”
เอาไว้ได้ ก็จะเป็น \”ทุนรอน\” ในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องไม่หลงไปในทางอ้อม
\”คนแก่\” บางครั้งก็เหงา และต้องการเพื่อนแก้เหงา จึงเป็นโอกาสดีที่คนหนุ่มสาวจะ
เข้าใกล้และทำความรู้จัก การกระทำหรือคำพูดที่คนชราแสดงออก บางครั้งอาจจะดูเรียบง่าย แต่
หารู้ไม่ว่า คำพูดคำหนึ่ง อาจถ่ายทอดมาจาก \”ประสบการณ์\” ที่ยาวนานหลายสิบปีทีเดียว
ในอดีตกาลของแผ่นดินจีน มีชายชราคนหนึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องการทำล้อเกวียน
ทำงานได้โดยไม่มีที่ติ มีคนมาขอเป็นลูกศิษย์มากมาย ในจำนวนลูกศิษย์ทั้งหลาย มีชายหนุ่มคนหนึ่ง
ถือว่าเป็นศิษย์เอก อาจารย์เฒ่าจะถ่ายทอดทุกสิ่งทุกอย่างให้โดยไม่ปิดบัง ชายหนุ่มคนนั้น เมื่อทำ
ล้อเกวียนเสร็จทุกครั้ง มักจะมาเปรียบเทียบกับของอาจารย์ ก็รู้ว่า ทำสู้ไม่ได้ ล้อเกวียนยังกลม
ไม่พอ จึงเรียนถามท่านอาจารย์ว่า เขาได้อยู่รับใช้อาจารย์อยู่หลายปี และคิดว่า ท่านอาจารย์
ไม่ได้ปิดบังความรู้ต่อเขาด้วย แต่ทำไมเขาถึงทำล้อเกวียนได้ไม่กลมเท่าของอาจารย์ อาจารย์
เฒ่าตอบว่า \”ท่านได้ถ่ายทอดความรู้,เทคนิคต่าง ๆ เท่าที่ท่านมีอยู่ให้หมดสิ้นแล้ว โดยมิได้ปิดบัง
เลย ชายหนุ่มนั้นใจร้อนมากเกินไป การทำสิ่งใดให้ได้ดีย่อมต้องใช้เวลา สิ่งเดียวที่แตกต่างกัน
และ ทำให้ ท่านอาจารย์ทำล้อเกวียนได้สำเร็จ สวยงาม กลมเรียบ ดีกว่า ของชายหนุ่ม ก็คือ
\”ประสบการณ์\”
บางที เราน่าจะให้ \”คนแก่\” เป็นที่ปรึกษาหรือช่วยทำงานสำคัญๆ จะทำให้ได้งานที่ดี
มีคุณภาพ \”คนแก่\” ไม่กลัวการทำงาน แต่กลัว \”การพักผ่อน\” คนฉลาดจะพยายามใช้\”คนแก่\”
ทำงาน ไม่ใช่ทำงานหนักนะ แต่เป็นการทำงานที่ใช้สมองตามความถนัด, ความชำนาญ ของผู้เฒ่า
เหล่านั้น การทำงานอย่างสุขุม, รอบคอบ,พินิจพิเคราะห์อย่างมีแผนการแล้วจึงตัดสินใจ ทำให้
งานสำเร็จลุล่วงด้วยดี, รวดเร็วและไม่ค่อยจะผิดพลาด
ขอเพียงแต่ให้มี \”เวลา\” และมองเห็น \”คุณค่า\” ความสำคัญของปูชนียบุคคลเหล่านี้
เขาเหล่านั้นก็จะใช้ \”เวลา\” เท่าที่มีอยู่อย่าง \”คุ้มค่า\” และจะได้มาซึ่ง \”ผลงาน\” ที่สมบูรณ์
คนเรานั้นมี \”เวลาพักผ่อน\” ไม่จำกัดที่เชิงตะกอน เวลาที่เหลืออยู่จึงควรใช้ให้มากที่สุด
ตัวเราเอง ก็ควรทำงานให้เหมือน \”คนแก่\” ที่สุขุมรอบคอบ & มีแผนการ
คึกคะนองเหมือน \”คนหนุ่มสาว\” ที่กล้า & รวดเร็ว
และน่ารักเหมือน \”เด็ก ๆ \” ที่อ่อนโยน & อ่อนน้อมถ่อมตน
ผลของงาน ย่อมสมบูรณ์เหมือนวัฎจักรของมนุษย์ที่ \”ครบวงจร\” โดยเริ่มต้นที่
\”เด็กที่น่ารัก\” เติบโตเป็น \”คนหนุ่มสาวที่แข็งแกร่ง\” และจบลงที่ \”คนชรา\” ที่น่าเคารพยกย่อง
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
\”ความสำเร็จ\”
ความสำเร็จ คืออะไร ใครจะให้คำนิยามได้ดีเท่ากับ ผู้ที่ประสบความสำเร็จแล้ว
เหมือนกับพระอรหันต์เท่านั้น ที่รู้ซึ้งถึง \”นิยาม\” ของคำว่า \”มรรคผลนิพพาน\”
ข้าพเจ้าขออนุญาตที่จะไม่ให้นิยามของคำว่า \”ความสำเร็จ\” แต่จะเรียงร้อยถ้อยคำ
นำท่านไปรู้ความหมายของคำ ๆ นี้ ตามความเข้าใจของข้าพเจ้า
คนเราเกิดมาใครจะรู้ก่อนได้ว่า จะเป็นอย่างไร บางคนเกิดมาอาภัพ แล้วก็ตาย
อย่างอาภัพ เรียกว่า \”มามืดไปมืด\” บางคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง แต่ดำเนินชีวิตอย่าง
ไร้ค่า และตายลงอย่างอาภัพ เรียกว่า \”มาสว่างไปมืด\”
บางคนเกิดมาวาสนาดี ร่ำรวยเงินทอง และใช้โอกาสอันนี้ให้เป็นประโยชน์ สร้างตัว
สร้างตนจนประสพความสำเร็จด้วยตนเอง มีความสุขจนตาย เรียกว่า \”มาสว่างไปสว่าง\”
ยังมีคนอีกประเภทหนึ่ง ที่เกิดมาอาภัพ แต่ไม่เชื่อว่า โชคชะตาจะมากำหนด \”อนาคต\”
ให้ เขาฟันฝ่า ท้าชีวิต สู้ตลอดเวลา จนประสบความสำเร็จตามที่ตนเองหวัง มีความสุขจนกระทั่ง
ตาย คนประเภทนี้ เรียกว่า \”มามืดไปสว่าง\” คนที่ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ มีชื่อเสียงโด่งดัง
เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไปในโลก ส่วนมากก็จัดอยู่ในประเภทนี้นั่นเอง
ท่านคิดว่า วาสนามีจริงหรือไม่ ข้าพเจ้าเชื่อว่า \”มีจริง\” แต่คนเราเปลี่ยนแปลง
วาสนาได้ ไม่ใช่เกิดมาอย่างไร แล้วก็ต้องเป็นอย่างนั้นตลอดชีวิต การศึกษา,เพื่อน,โอกาสและ
หัวใจนักสู้…จะช่วยให้คนเปลี่ยนแปลงวาสนาได้
มนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ โดยเฉพาะ \”มันสมอง\” และ \”ความคิด\”
คนเรามีค่าที่ \”ความคิด\” \”สมอง\” ที่ทำหน้าที่คิด เป็นสิ่งมหัศจรรย์มาก สามารถ
เรียนรู้,จดจำ,พัฒนา,ถ่ายทอดได้อย่างยอดเยี่ยม ถ้านำเอา \”ความคิด\” จากสมองของชนชั้น
ปัญญาเลิศมารวมกัน ก็จะเกิดผลผลิตใหม่ที่คาดไม่ถึงหรือไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ หิน,ดิน,
ทราย,ไม้,เหล็ก….เมื่อนำมารวมกัน,ดัดแปลงและจัดให้เหมาะสม ก็กลายเป็น \”ตึกระฟ้า\” ได้
เครื่องเหล็ก,อลูมิเนียม,เชื้อเพลิง…..สามารถนำมาสร้างเป็นจรวด ยานอวกาศ ขับเคลื่อนไป
จนถึงจักรวาลได้เช่นกัน
มนุษย์คิดค้น \”ตัวหนังสือ\” ขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ \”ตัวหนังสือ\” แต่ละตัวพอนำมา
เรียงกันอย่างเหมาะสม ก็กลายเป็นตำรับตำรา,มหากาพย์ หรือนิยายยิ่งใหญ่ ถ่ายทอดความรู้
ความรู้สึกให้กับผู้คนในโลกนับไม่ถ้วนและเป็นอมตะนิรันดร์กาล
\”ตัวหนังสือ\” มีคุณค่า เมื่อคนที่ถ่ายทอดออกมา มี \”ความคิด\” \”ความคิด\” ต้อง
ถ่ายทอดออกมาอย่างต่อเนื่องเป็นเรื่องเป็นราวยาวจนจบจึงจะมีความหมาย เขียนขึ้นมา จะให้
ชวนอ่าน ต้องใช้อารมณ์ ความรู้สึกที่สุนทรีย์ และลีลา จากปัญญาที่กลั่นออกมา…แทรกลงไป
มีคำกล่าวว่า \”เวลา..นั้นมีคุณค่า\” แต่จะมีคุณค่า เฉพาะผู้ที่เห็นค่าของเวลาเท่านั้น
\”คน\” ก็เช่นกันมี \”คุณค่า\” แต่จะมี \”คุณค่า\” เมื่อมีคนเห็น \”คุณค่า\” เท่านั้น โดยเฉพาะ
คน ๆ นั้น อย่างน้อยต้องเป็น \”ตัวของเราเอง\” ที่เห็น \”คุณค่า\” ก่อนคนอื่น ขณะเดียวกันตัวเรา
ต้องพัฒนาจิตใจให้สูงขึ้น จนมีความภูมิใจในความเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง เมื่อมี \”คุณค่า\” ก็
สมควรทำตนให้สมกับที่มีคุณค่า ทำหน้าที่ที่มีอยู่อย่างดีที่สุด ดั่งบทเพลงที่ ดร.เกียรติวรรณ
อมาตยกุล ได้บรรยายไว้ ว่า
แม้มิได้เป็นซามูไร ก็จงภูมิใจเป็นสมุนเขา
แม้ไม่ได้เป็นดอกซากุระ ก็อย่ารังเกียจที่จะเป็นดอกไม้อื่น
แม้มิได้เป็นถนน ก็จงพอใจที่จะเป็นบาทวิถี
แม้มิได้เป็นดวงตะวัน ก็จงยินดีที่จะเป็นดวงดาว
อันว่าภูเขาไฟฟูจีนั้นสวย แต่ภูเขาลูกอื่น ๆ ก็มิได้ด้อยค่า
ไม่ว่าจะเป็นอะไร จงพอใจ และเป็นให้ดีที่สุด
\”ความสำเร็จ\” ย่อมเกิดจาก \”ความคิด\” และ \”ความศรัทธา\” เป็นหลัก
คนที่จะประสบความสำเร็จมาก ต้องคิดการใหญ่ ต้องวาดหวังไว้สูง แล้วพยายาม
ก้าวไป แม้สิ่งที่ตั้งความหวังไม่สำเร็จถึงสูงสุด ก็ประสบความสำเร็จที่รองลงมา ขงเบ้งเมื่อครั้ง
เล่าปี่ไปหา ได้คิดแผนการถึงขั้นรวมประเทศจีนที่กว้างใหญ่ไพศาลเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แม้
จะทำไม่สำเร็จทั้งหมด ยังสามารถรวบรวมแผ่นดินได้ถึงหนึ่งในสามของทั้งหมด คิดการใหญ่ใช่ว่า
จะสำเร็จไปทั้งหมด แต่ถ้าไม่คิดใหญ่ไว้ก่อน ก็มีหวังทำได้สำเร็จเพียงน้อยนิด \”คิดใหญ่\” ย่อมดี
กว่า \”คิดเล็ก\” \”คิดไกล\” ย่อมดีกว่า \”คิดใกล้\”
นอกจากเป็น \”นักคิด\” แล้วยังต้องเป็น \”นักวางแผน\” การวางแผนที่ดีทำให้งาน
สำเร็จลุล่วงเร็ว ไม่เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ \”แผน\” ที่วางเอาไว้ต้องปรับเปลี่ยนไปตาม
สถานการณ์ เล่าปี่ถามบังทองว่า \”ท่านมีแผนการอะไรบ้าง\” บังทองตอบว่า \”ต้องขึ้นอยู่กับ
เหตุการณ์\” สถานการณ์นั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้โดยหลักการจะไม่เปลี่ยน แต่ \”แผนการ\”
ที่วางไว้เปลี่ยนแปลงได้เพื่อปรับรับสถานการณ์
\”พลังศรัทธา\” ขงเบ้ง เก่งกว่า เล่าปี่ ร้อยเท่า แต่ทำไมจึงไม่ออกมารวบรวม
แผ่นดินจีนเอง นอกจาก \”ความสามารถ\” ยังต้องมี \”บารมี\” ให้คนศรัทธา เล่าปี่เป็นเชื้อ
พระวงศ์จักรพรรดิ์ สามารถสร้าง \”ศรัทธา\” ให้แก่คนทั่วไปได้ \”พลังศรัทธา\” จึงมีความ
สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า \”ความสามารถ\” คนเราต้อง \”ศรัทธา\” เชื่อมั่นตัวเราเองก่อน จึง
สร้าง \”ศรัทธา\” แก่คนอื่นได้
ความสำเร็จ ต้อง \”ลงทุน\” อาจต้องลำบาก เจ็บปวดหรือเสียหายบ้าง
คิดจะสร้างขยายทางหลวงใหม่ จำเป็นต้องลงทุน ทุบทำลายเส้นทางเดิมก่อน
จะสร้างตึกใหญ่ระฟ้า ต้องลงทุน เสียเวลา ทำลายตึกเก่าเตี้ย ๆ
จะกระโดดไปข้างหน้าให้ไกล ต้องยอมถอยไปข้างหลังหลายก้าว
อยากเป็นคนก้าวหน้า ต้องลงทุน เสียเวลา เรียนรู้และสร้างศรัทธา
\”เรียนรู้\” เพื่อเปลี่ยนแปลงให้ตัวเอง มีความคิด มีความสามารถ เป็นนักวางแผน
นักปฏิบัติ
\”สร้างศรัทธา\” ให้กับตนเองและสร้าง \”พลังศรัทธา\” แก่ผู้อื่น
กับทั้งทำลาย อุปนิสัยและความเคยชินที่ไม่ดีของเรา ให้หมดไป
หากทำได้ดังนี้ \”อนาคต\” ที่สดใส ก็คงอยู่ไม่ไกล
\”ความสำเร็จ\” เหมือน การต่อรูป \”จิ๊กซอ\”
\”จิ๊กซอ\” คือ \”รูปภาพตัวต่อ\” ที่เด็ก ๆ ชอบเล่นกัน \”ชิ้นภาพต่อ\” แต่ละชิ้นแต่ละอัน
มีความหมายทั้งนั้น ภาพ \”จิ๊กซอ\” ที่เป็นรูปสำเร็จแล้ว แต่มี \”ชิ้นภาพต่อ\” สูญหายไปแม้เพียง
ชิ้นเดียว ก็ทำให้ภาพนั้นดูไร้ค่าไป ภาพ \”ความสำเร็จ\” ก็เช่นกัน ไม่ควรให้ขาดความสมบูรณ์
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นั้น ทำไม่ได้ด้วยคนเดียว คนที่มากกว่าสองคน ต้องมีเจ้านาย
และลูกน้อง ความสำเร็จของลูกน้องขึ้นอยู่กับการส่งเสริมของเจ้านาย ความสำเร็จของเจ้านาย
ขึ้นอยู่กับความขยันขันแข็ง และผลงานของลูกน้อง โดยปกติลูกน้องจะเคารพและจงรักภักดีต่อ
เจ้านาย แต่นั่นหมายความว่า เจ้านายมีน้ำใจต่อลูกน้อง หากเจ้านายไม่เห็นคุณค่าของลูกน้องแล้ว
แน่นอน…ลูกน้องย่อมจะขาดความจงรักภักดีต่อเจ้านาย
ตัวเราโชคดีก็ได้เป็นเจ้านาย โชคร้ายก็เป็นลูกน้อง ทุกบริษัทหรือองค์กร มีเจ้านาย
จำนวนน้อย ลูกน้องจำนวนมาก เป็นเรื่องธรรมดา
คำกล่าวที่ว่า ทุกคนต้องทำเพื่อองค์กรหรือบริษัททั้งนั้น ไม่ได้เป็นคาถาที่ศักดิ์สิทธิ์อีก
ต่อไปแล้ว ลูกจ้าง,เจ้านาย และบริษัทต่างก็ต้องพึ่งพาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เหมือนน้ำพึ่งเรือ
เสือพึ่งป่า สุดท้ายถึงจะมีชีวิตที่เป็นสุขด้วยกันทุกฝ่าย
ภาพแห่ง \”ความสำเร็จ\” เริ่มขึ้นทีละน้อย จากความสำเร็จของลูกน้อง แต่ละคน,
แต่ละหน่วย มองเห็นเป็นรูปแปลก ๆ ก่อน แล้วค่อย ๆ เด่นชัดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นตามลำดับ
คนเราเกิดมาต้องทำงานร่วมกับคนอื่น ไม่เป็นเจ้านายก็เป็นลูกน้อง ตราบใดที่เป็น
ลูกน้อง มีกฎแห่งความสำเร็จอยู่ 3 ข้อ คือ
หนึ่ง ต้องเก่ง ถ้าตัวของเราไม่เก่ง อย่าหวังว่า จะมีคนสนับสนุน แม้เจ้านายจะรัก
ก็ไม่สามารถสนับสนุนได้
สอง ต้องมีบุคลิกภาพที่ดี คนที่ประสบความสำเร็จเดินมา มองดูก็รู้แล้ว บุคคล
เหล่านี้ จะยืนดี เดินดี และนั่งดี ดูแล้วมั่นคง ถ้าเราต้องการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูง ๆ ก็ต้อง
ปรับปรุงบุคคลิกภาพ
คงไม่มีใคร ยอมให้ คนที่ไปขายคอมพิวเตอร์ราคาสิบล้าน แต่งตัวอย่างกับ \”คนงาน\”
แม้ท่านจะเรียนจบปริญญาเอกอันดับหนึ่ง หากแต่งตัวราวกับ \”คนงาน\” ค่าของท่านก็เหมือน
อย่างนั้น ในวงการธุรกิจ จะพูดเสมอว่า \”หากคุณแต่งกายแบบมืออาชีพ คุณนั่นแหละ มืออาชีพ!\”
สาม ต้องเข้ากับเจ้านายได้ดี บางทีพูดหยาบ ๆ ว่า \”ขี้ข้าแมนจู\” หากยังมีวาสนา
เป็นแค่ลูกน้อง เมื่อได้เจ้านายที่ดีแล้ว ถ้าต้องการก้าวหน้าเร็ว ก็ต้องช่วยเหลือเจ้านายดุจ เป็น
\”ขี้ข้ารับใช้\” เลยทีเดียว
ความข้อนี้มีความหมาย เพราะลูกน้องที่เข้ากับเจ้านายไม่ได้ แม้จะเก่งหรือทำงานดี
อย่างไร พอนำงานมาเสนอเจ้านาย เจ้านายก็อาจเป็นอุปสรรคขัดขวางแม้เรื่องเล็กน้อย เช่น
การใช้คำพูดว่า \”โน่นแน่ะคุณ อย่าข้ามขั้นตอน ไปเสนอที่คุณคนโน้น ผ่านคนนี้ ถึงคนนั้น แล้วเดี๋ยว
ผมจะพิจารณาเอง\” แต่ถ้าเป็นลูกน้องที่เจ้านายถูกใจละก็ จะพูดอีกอย่างว่า \”แหม! เอ็งนะ..
ไม่ได้เรื่องเลย\” ว่าคำสองคำ แล้วเซ็นอนุมัติผ่านไป เป็นอย่างนี้แหละ
อย่างไรก็ตาม ลูกน้องที่จะก้าวขึ้นไปได้ ต้องเก่ง,มีบุคคลิกภาพดี และเข้ากับเจ้านาย
ได้ดีทั้งสามข้อ ถึงจะมีสิทธิ์ก้าวข้ามหัวคนอื่น ถ้าไม่เก่ง ไม่มีความสามารถละก็ เข้าได้ดีกับ
เจ้านาย ยังไงก็ต้องยังเป็นลูกน้องขี้ประจบต่อไป เพราะถึงมอบตำแหน่งให้สูงขึ้นไป มีหวังดึง
เจ้านายและบริษัทล้มลงมาด้วย
การทำงานต้องมีทีมงาน ผู้ช่วยหรือผู้ร่วมงาน ต้องมีความเชี่ยวชาญชำนาญด้วยใน
แต่ละด้านมาประกอบกัน มีลูกน้องที่เป็นมืออาชีพ ผลของงานจะดีมีคุณภาพ และประหยัดเวลา
ทำงาน ภาพ \”จิ๊กซอ\” แห่งความสำเร็จ จะแลดูสวยงามและใช้เวลาในการสานต่อภาพไม่นาน
ตรงกันข้าม ถ้าได้ลูกน้องที่ไม่มีคุณภาพ ผลงานจะไม่ดี,เสียเวลาสูญเปล่ามาก และ ภาพ \”จิ๊กซอ\”
แห่งความสำเร็จ อาจจะไม่ปรากฎเป็น ภาพที่เราต้องการ
\”อดทนในสิ่งที่คนอื่นทนไม่ได้\” เป็นคุณสมบัติสำคัญนำสู่ความสำเร็จ
คนที่ประสบความสำเร็จ มักจะอดทนมากกว่าคนธรรมดา เล่าจื้อ กล่าวว่า \”คนเรา
มักล้มเหลวตอนที่งานจวนจะเสร็จอยู่รอมร่อแล้ว\” จึงมีคำถามว่า ทำไมไม่อดทนต่อไปอีกสัก
นิดหนึ่งเล่า ในเมื่อความสำเร็จอาจอยู่ไม่ไกล ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า หมดกำลังใจ ถอดใจยอม
แพ้ไปเสียก่อน
ตัวอย่างหนึ่งซึ่งมองเห็นได้ชัดเจนของบุคคลที่ใช้ \”ความอดทน\” เป็นหลักในอาชีพ คือ
\”ตัวแทนบริษัทประกันชีวิต\”
พวกเขาเหล่านั้น ต้องอดทนต่อคำพูดในเชิงเสียดสีดูถูก และท่าทางที่ไม่เป็นมิตรของ
ลูกค้า รวมทั้งจิตใจที่บอบช้ำจากความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่าของตัวเอง ถ้าทนไม่ได้ ก็ต้องพ่าย
แพ้เลิกราจากอาชีพนี้ไป
อาร์.ยู.ดาร์บี้ ยอดนักขายมือทอง เล่าถึงส่วนสำคัญของความสำเร็จในการขาย
ประกันชีวิตว่า อยู่ในช่วงสุดท้ายตอนปิดการขาย หากอดทนและควบคุมสถานการณ์ในช่วงนี้ไม่ได้
ย่อมต้องพบกับความล้มเหลวแน่นอน โดยยกอุทาหรณ์เป็นเรื่องราวในอดีตให้ฟังว่า
ในยุคตื่นทอง อาร์.ยู.ดาร์บี้ และคุณลุง ได้เดินทางไปภาคตะวันตกของประเทศสหรัฐ
อเมริกา และขุดพบแร่ทองคำในที่ดินที่จับจองไว้ จากนั้น ได้เดินทางกลับมาบ้านเกิด แจ้งแก่ญาติ
สนิทมิตรสหาย เพื่อยืมเงินไปซื้อเครื่องจักรและจ้างคนงาน
แร่ทองคำตู้แรก ขุดขึ้นมาได้และส่งไปยังโรงถลุง ทำให้ลุงกับดาร์บี้ กลายเป็นเจ้า
ของเหมืองทองคำ ที่สมบูรณ์ที่สุดในรัฐโคโลราโด ถ้าเขาขุดได้แร่ทองคำอีกไม่เท่าไร เขาก็จะใช้
หนี้หมดและกลายเป็นมหาเศรษฐี แต่เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น คือ สายแร่หายไป
ทุกคนต่างสิ้นหวัง ทองคำที่ใฝ่ฝันไว้บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่ว่าจะช่วยกันขุดลึกลงไปเท่าใด
ก็ไม่มีผล สุดท้ายท้อแท้ จนทนไม่ได้ ตัดสินใจขายไปในราคาแค่ 300 เหรียญ แล้วเก็บข้าวของ
กลับบ้าน
ความจริงแล้ว \”แร่ทองคำ\” อยู่ลึกลงไปจากที่ขุดค้างไว้เพียง 3 ฟุต เท่านั้น
ผู้ที่รับช่วงต่อ กลับไม่สิ้นความพยายาม ได้ว่าจ้างวิศวกรมาทำการศึกษาคำนวณแนว
ของสายแร่ จึงพบความจริงข้อนี้ ส่งผลให้ร่ำรวยด้วยความสำเร็จแค่เอื้อม
\”ความล้มเหลว ไม่ใช่สิ่งน่ากลัว
แต่สิ่งที่น่ากลัว คือ การไม่เรียนรู้ถึงแก่นแท้ของความล้มเหลวนั้น\”
เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นกับบุคคล เช่น เอดิสัน อย่างแน่นอน เพราะเขาเคยผิด
หวังจากงานค้นคว้าหาวัสดุมาทำใส้หลอดไฟฟ้าถึงพันครั้ง แต่อาศัยความอดทนที่คนอื่นยากจะเทียบ
ได้ เป็นพลังขับเคลื่อนในการทำงาน ทำให้ผลงานของเขากลับถูกยกย่องเป็น \”สิ่งมหัศจรรย์\”
ซึ่งอัจฉริยะบุคคลอื่นยากนักที่จะทำได้
มีหลายครั้งหลายครา ที่เราตกอยู่ในสภาพจำยอม โดยที่การขัดขืนฝืนลิขิตไม่ก่อ
ประโยชน์ ในช่วงนี้คงไม่มีอะไรดีไปกว่า \”การอดทน\”
คนที่บรรลุความสำเร็จมักอดทนอย่างชาญฉลาด ด้วยการวาดวางแผนอยู่ในใจอย่าง
เยือกเย็นเป็นขั้นเป็นตอน เมื่อโอกาสเปิดให้ ก็ใช้เวลาเพียงเล็กน้อยดำเนินการจนลุล่วงสำเร็จ
\”อุปสรรคทั้งมวลในโลกมนุษย์นั้น ล้วนเป็นเบ้าหลอมและค้อน ในการหล่อหลอมวีรบุรุษ
ผู้ที่อดทนต่อการหล่อหลอมได้เท่านั้น จึงจะได้ประโยชน์
ผู้ที่ทนไม่ได้ ย่อมถูกทำลายพ่ายแพ่ไป\”
\”ความสำเร็จ\” หมายถึง จะต้องเป็น \”ผู้ชนะ\” หรือ \”ผู้ที่เหนือกว่า\” เท่านั้น
ในโลกนี้ การแข่งขัน ย่อมมี \”ชนะ\” และ \”แพ้\” เป็นเรื่องธรรมดา ผู้ชนะย่อมดีใจ
และผู้พ่ายแพ้ย่อมเสียใจ ไม่มีใครจดจำหรือดีใจกับ ผู้ที่พ่ายแพ้ ทุกคนจะพากันสนับสนุน,ส่งเสริม
ให้กำลังใจแต่ผู้ที่ชนะเท่านั้น
การที่จะได้ชัยชนะมานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย นักกีฬาต้องผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนักเป็น
เวลานาน เพื่อแข่งขันโดยใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที
คนเราแพ้ชนะกันบางครั้ง \”เพียงเล็กน้อย\” ในเสี้ยววินาที เช่น ในการวิ่งแข่งขัน
100 เมตร คนหนึ่งวิ่งเร็วกว่าอีกคนหนึ่ง เฉือนชนะกันเพียงแค่ปลายจมูก ก็ได้ชื่อว่า \”ผู้ชนะ\”
(ที่หนึ่ง) แล้ว แต่ผลความสำเร็จแตกต่างกันเหลือเกิน ผู้ชนะ (ที่หนึ่ง) ได้รับเกียรติมีชื่อเสียง
ก้องฟ้า ใคร ๆ พากันยกย่องชื่นชมยินดีและให้รางวัลด้วยการจดจำชื่อของผู้ชนะไว้ แต่กับผู้แพ้
(ผู้ที่ได้อันดับที่สอง) นอกจากได้รับเหรียญปลอบใจ ก็ไม่มีสิ่งใดเป็นรางวัลอีก และไม่นาน ผู้คน
ทั้งหลายจะลืมเขาไป คนจะจดจำเฉพาะผู้ชนะที่หนึ่งเท่านั้น คนเราแพ้ชนะกันเพียงเล็กน้อย
เท่านั้น แต่ผลต่างกันมากมายมหาศาล ดังนั้นทุกคนที่ใฝ่ฝันจะเป็นผู้ชนะต้องจดจำไว้เสมอว่า
จะต้องเหนือกว่าคนอื่นอย่างน้อยก็นิดหนึ่ง \”เพียงเล็กน้อย\” ใครคิดว่าไม่สำคัญ จริง ๆ
แล้วบางสิ่งบางอย่าง ต้องให้ความสำคัญในสิ่ง \”น้อยนิด\” เหล่านี้ เพราะอาจจะทำให้ \”ผู้แพ้\”
พลิกกลับเป็น \”ผู้ชนะ\” ได้
\”ผู้ชนะ\” ไม่ใช่จะคงอยู่เป็น \”ผู้ชนะ\” ตลอดกาล ส่วน \”ผู้แพ้\” ก็ไม่ได้เป็น \”ผู้แพ้\”
ตลอดไป แพ้หรือชนะเป็นเรื่องชั่วคราวเท่านั้น การชนะครั้งหนึ่งอาจจะไม่ยากนัก แต่การที่จะ
ทำให้ \”ชัยชนะ\” คงอยู่ให้นานนั้นเป็นเรื่องยากกว่ามาก
ในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดที่ดีที่สุด สิ่งที่ดีอยู่แล้ว ย่อมมีสิ่งที่ดีกว่า สิ่งที่ดีที่สุดในวันนี้ก็จะไม่ใช่
สิ่งที่ดีที่สุดในวันข้างหน้า ถ้าจะให้ดีที่สุดจริง ๆ ในวันนี้ ก็จะต้องเป็นสิ่งที่ได้รับยกย่องว่า มีอยู่สิ่ง
เดียวและดีที่สุดในโลก แต่ทุกสิ่งย่อมพ่ายแพ้แก่กาลเวลา สิ่งที่ดีที่สุดวันหนึ่ง แม้ไม่มีสิ่งอื่นมา
เทียบเคียง ก็ยังพ่ายแพ้แก่ตัวเองในอดีตเมื่อเวลาผ่านไป
เมื่อใดที่เราทำสิ่งหนึ่งได้ดี ประสพความสำเร็จ หรือเป็นผู้ชนะ หากเราหยุดลง เรา
ก็จะไม่ใช่ผู้ชนะอีกต่อไป
\”เวลา\” ช่วยให้ \”ความสำเร็จ\” มีค่า
ในชั่วชีวิตของคน ๆ หนึ่ง ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ครั้งเดียว ก็อาจทำให้มีสุขตลอด
ชาติ
เรย์ คล๊อค พบธุรกิจอาหารสำเร็จรูป \”Mc DONALD\” ตอนอายุ 52 ปี แล้วประสบ
ความสำเร็จ สร้างอาณาจักร \”Mc DONALD\” ไปทั่วโลก ทำให้ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักขจรขจาย
ไปทั่วโลก
ลี ไออาค๊อคค่า ถูกไล่ออกจากบริษัท ฟอร์ด มอเตอร์ เมื่ออายุ 56 ปี ด้วยจิตใจที่
เข้มแข็งและคิดว่าตัวเองมีค่า ทำให้เขากลับมาพบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ในบริษัท ไครสเลอร์ ซึ่ง
กำลังจะล้มละลาย เขาพลิกผันตัวเองจากบุคคลที่เกือบจะไร้ค่า กลายเป็นบุคคลที่ทรงคุณค่า
ยิ่งใหญ่จนใคร ๆ ในโลกรู้จัก
จะมีสักกี่คนที่เป็นอย่าง เรย์ คล็อค หรือ ลี ไออาค๊อคค่า ที่มีอายุมากแล้วแต่จิตใจยัง
ฝันใฝ่อยู่
ทำไม คุณหนุ่ม ๆ สาว ๆ จะเป็นเช่นเขาทั้งสองไม่ได้เชียวหรือ?…
ข้าพเจ้าชอบการบริหารสมัยใหม่ ที่จะให้คำตอบ ในคำถามนี้ได้ ดังนี้
\”ความรวดเร็ว ก้าวรุกฉับไว คือ หัวใจในธุรกิจ แต่ต้องไม่ผิดพลาด ด้วยการเริ่มต้นที่
ถูกทิศทาง\”
\” ความสำเร็จ\” ในความคิดของข้าพเจ้า คล้ายกับ \”การบิน\”
เราต้องสะสมความสำเร็จ และความล้มเหลวเล็ก ๆ น้อย ๆ สักระยะหนึ่งก่อน เป็นการอุ่นเครื่อง
จากนั้นต้องพบกับความสำเร็จที่ใหญ่มากขึ้นตามลำดับ ในทิศทางเดียวกัน เหมือน
กับการวิ่ง ของเครื่องบินบนลู่ที่เป็นแนวตรง จนถึง จุด ๆ หนึ่ง เราจะรู้เองว่า สมควรจะบินขึ้น
ไปได้แล้ว
ชีวิตคนย่อมมีขึ้นมีลง เราต้องพยายามรักษาระดับของความสำเร็จ
ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่จะร่อนลงอย่างปลอดภัย
อย่าผลีผลามเร่งรีบสำเร็จโดยรวบรัด ขาดพื้นฐานที่มั่นคง ขาดมุมมองสายตาที่
ยาวไกล เพราะเราจะขึ้นไปสู่ที่สูงไม่ได้นาน อาจสำเร็จเร็ว แต่ก็หล่นร่วงลงมาเร็วเช่นกัน ดุจ
\”การจุดพลุ\” ที่พุ่งขึ้นไปแล้วแตกกระจาย ดูแล้วสวยงามชั่วประเดี๋ยวประด๋าว แล้วก็ร่วงหล่นอย่าง
รวดเร็วลงสู่ดิน
\”ความสำเร็จ\” หมายถึง การบริหารเวลาได้อย่างถูกต้องเหมาะสม
งานชิ้นเดียวกัน แต่ละคนทำเสร็จใช้เวลาไม่เท่ากัน นอกเหนือจาก ความสามารถที่
ไม่เท่าเทียมกัน ส่วนหนึ่งที่สำคัญมากกว่า ก็คือ \”การบริหารเวลา\”
คนอเมริกันเป็นตัวอย่างของการบริหารเวลาให้เกิดประโยชน์มากที่สุด โดยที่จับจ้อง
อยู่ที่ ความสำเร็จ & ผลประโยชน์มากกว่าสิ่งอื่นใด
มีกฎทองแห่งความสำเร็จอยู่ 2 ข้อ ที่คนอเมริกันใคร ๆ ก็รู้ คือ
หนึ่ง ฉันเป็นคนที่สำคัญที่สุด
สอง เวลาของฉันมีค่าที่สุด
ถ้าพิจารณาดูให้ดี ก็เป็นความจริง แต่การปรับใช้ต้องเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ด้วย
เมื่อ คุณเป็นคนสำคัญ คนอื่นก็เป็นคนสำคัญ เมื่อเวลาของฉันมีค่า เวลาของคนอื่นก็มีค่าด้วย ถ้า
คนเราให้ความสำคัญแก่คนอื่น และจัด..ทำ..ให้เวลาของทั้งสองฝ่ายมีค่า ย่อมจะเกิดประโยชน์
สูงสุด การรักษาเวลาจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง
ชาร์ล ชวาบ เป็นชาวอเมริกันอีกคนหนึ่งที่ได้บอกถึงวิธีการทำงานให้สำเร็จ โดยใช้
เวลาอย่างคุ้มค่าที่สุด โดย
\”เขียน งานที่สำคัญที่สุด 6 ประการ ที่จะต้องทำในวันพรุ่งนี้ ลงบนแผ่นกระดาษ แล้ว
เรียงลำดับความสำคัญเอาไว้ จากนั้น พรุ่งนี้เช้า เริ่มทำงานเรียงตามลำดับความสำคัญไป
เรื่อย ๆ จนสิ้นสุดครบตามที่ตั้งใจไว้ อย่าไปวิตกว่า จะทำเสร็จไปเพียงลำดับที่ 1 หรือ ลำดับ
ที่ 2 เท่านั้น เพราะเรากำลังจัดการเรื่องที่สำคัญที่สุดอยู่ เรื่องอื่นรอไว้ก่อนได้ หากว่าไม่
สามารถทำให้เสร็จตามวิธีการนี้ได้ วิธีการอื่นก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน\”
\”เวลา\” เป็นสิ่งสำคัญ ล่วงไปโดยไม่ย้อนกลับ การทำสิ่งใด ควรมีการวางแผนที่ดี
เพื่อให้ทำงานสำเร็จตามเวลา
งานทุกชนิด ย่อมมีการทำงานหนัก,การทำงานเบา (พักผ่อน),การทำงานเร็ว, และ
การทำงานช้าเสมอ สำคัญที่ต้องปรับให้เหมาะสมเหมือนล้อรถจักร ที่ใช้แรงเหวี่ยง บางจุดเร็ว,
บางจุดช้า,บางครั้งแรง,บางครั้งเบา เรียกว่า \”มีจังหวะ\” จึงจะถึงที่หมายด้วยดี
เริ่มต้นให้ถูกทิศทาง ทำตาม \”แผน\” ที่วาง ทำตามจังหวะที่เหมาะสมและสมควร
นอกจากไม่เหนื่อย,ได้งานดีมีคุณภาพ ยังใช้เวลาน้อยอีกด้วย
\”เวลา\” ที่สำคัญที่สุด คือ \”วันนี้\” เพราะ \”วันนี้\” วาดภาพ \”อนาคต\” ได้
เพราะ \”อนาคต\” ก็คือ \”เดี๋ยวนี้\” นั้นเอง \”THE FUTURE IS NOW\”
วันวาน เป็นดั่ง รอยเท้าบนพื้นทราย ซึ่งนับวันมีแต่จะจางหายไป
พรุ่งนี้ ก็เหมือนดั่ง ภาพปุยเมฆขาวบนแผ่นฟ้า มองแล้วเลือนลางไม่แจ่มชัด
ปัจจุบัน คือ พู่กัน ใช้วาดภาพแห่งอนาคตที่คาดหวังให้แจ่มชัดได้ และประทับภาพร่องรอย
แห่งอดีตให้ติดแน่นบนแผ่นพื้นพสุธาได้เช่นกัน
\”เวลา\” จะช่วยให้ \”ความสำเร็จ\” มีคุณค่าขึ้น เมื่อเราประสบความสำเร็จขณะอายุ
ยังไม่มากนัก เพื่อที่จะได้ใช้ \”เวลา\” ที่เหลืออยู่ กอบโกยหาความสุข ก่อนที่จะสิ้นอายุขัย
\”ทำเรื่อง ยาก ให้เป็นเรื่อง ง่าย\” เป็นหัวใจของการทำงานที่ให้ประสิทธิผลดี
คนเก่ง จะมีความสามารถอย่างหนึ่ง คือ แก้ไขปัญหายาก ๆ สลับซับซ้อนให้ \”ง่าย\”
ขึ้น และสำเร็จเร็วขึ้นอย่างมีคุณภาพ
\”คอมพิวเตอร์\” เป็นตัวอย่างหนึ่งของความพยายาม ของมนุษย์ที่จะเอาชนะความ
ยุ่งยากต่าง ๆ ของปัญหา โดยเฉพาะด้านข้อมูลและการคำนวณ ซึ่งสมัยก่อนต้องใช้ \”เวลา\”
นานเป็นวัน หรือเป็นเดือน แต่ปัจจุบันเราทำได้ในเวลาไม่กี่วินาที
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะพัฒนามาเป็น \”คอมพิวเตอร์\” ในยุคปัจจุบัน มนุษย์ต้องทุ่มเท
\”เวลา\” และ \”พลังสมอง\” ไม่รู้สักเท่าไร จึงจะได้ประสิทธิภาพเช่นนี้
จะเห็นว่า เราต้องใช้ \”เวลา\” นานในการสร้าง \”เครื่องมือ\” หรือ \”เทคนิค\”
อะไรสักอย่างหนึ่ง เพื่อเป็น \”ตัวกลาง\” ในการแก้ปัญหา ปัญหาจึงจะถูกแก้ไขอย่างง่ายดายและ
รวดเร็ว
\”เทคนิค\” อย่างหนึ่ง คือ \”การวางแผน\” จะสังเกตได้ว่า ถ้าใช้ \”เวลา\” วางแผน
อย่างละเอียดรอบคอบเท่าใด \”เวลา\” ที่ใช้ในการทำงานยิ่งสั้น และ\”งาน\” ยิ่งมีคุณภาพมากขึ้น
เท่านั้น
นอกจากนี้ คนเก่ง ๆ ที่ประสบความสำเร็จ ยังมีความสามารถอีกอย่างหนึ่ง คือ
ความสามารถในการพัฒนา \”เครื่องมือ\” หรือ \”เทคนิค\” ให้ใช้ได้ง่ายขึ้น ยังผลให้งานสำเร็จ
เร็วขึ้นและคุณภาพของงานก็ดีขึ้นด้วย
\”ความสำเร็จ\” ต้องมี \”เครื่องมือ\” ที่ดี
หมอผ่าตัด ไม่มี มีดผ่าตัด และอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ที่พร้อม จะช่วยเหลือคนไข้ถูกยิง
ได้อย่างไร
นักบิน ไม่มีเครื่องบินที่ดีให้ขับ จะมั่นใจได้อย่างไรว่า จะพาผู้โดยสารถึงที่หมายโดย
ปลอดภัย
สุภาษิตจีนกล่าวว่า \”ทำงานให้สำเร็จและมีคุณภาพ จะต้องมีเครื่องมือที่พร้อมและคม\”
\”เครื่องมือ\” คือ อะไรก็ได้ที่มาช่วยเหลือให้งานของเราสำเร็จเร็วขึ้น แต่ก่อนอื่น
เราต้องรู้ว่า เราเป็นใคร อยู่ที่ไหน สิ่งแวดล้อมเป็นอย่างไร และกำลังจะไปทางไหน เราจึง
จะรู้ว่า เราต้องการ \”เครื่องมือ\” อะไร
หมอ นอกจาก มีด ก็ยังมี ความรู้,ผู้ช่วย,พยาบาล…เป็น \”เครื่องมือ\” ช่วยให้งาน
ผ่าตัดราบรื่นสำเร็จเรียบร้อย
แม่ทัพ นอกเหนือจาก อาวุธ ก็มี ทหารเลวและขุนศึก รวมทั้งตำราพิชัยสงคราม เป็น
\”เครื่องมือ\” เอาชนะข้าศึก
หากว่า เราสามารถหา \”เครื่องมือที่ดีที่สุด\” ได้ เราจะเป็นผู้ชนะได้ง่าย และใช้
เวลาน้อยที่สุดด้วย
\”ความสำเร็จ\” ทั้งมวลล้วนเกิดจาก \”ใจ\”
พระพุทธองค์ ตรัสว่า \”ทุกสิ่งล้วนสำเร็จได้ด้วยใจ\” ถ้าขณะที่เราทำงานไป จิตใจ
มีความสุขไปด้วย งานนั้นย่อมสำเร็จลุล่วงด้วยดี สวยงาม การทำงานที่มีความสุขสนุกพร้อมกัน
น่าจะดีและเหมาะสำหรับทุกคนที่เกิดมา แต่จะมีใครที่มีโอกาสดังว่านี้
ครูของข้าพเจ้าคนหนึ่ง สอนว่า \”ผึ้ง\” หรือแมลงทั้งหลาย ถ้าเปรียบเทียบน้ำหนัก
ตัวกับขนาดของปีกแล้ว ในทางฟิสิกค์ถือว่า เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่ปีกขนาดเล็กอย่างนั้นจะยก
น้ำหนักของตัวมันได้
แต่การที่แมลงเหล่านั้น สามารถบินไปไหนต่อไหนได้ เพราะว่า มันไม่ได้คิดว่าเป็นไป
ไม่ได้ การขยับปีกด้วยความเร็วอย่างนั้นต้องใช้พลังงานอย่างมาก แต่เกิดขึ้นได้ด้วยความเคยชิน
พวกมันทำไปโดยไม่รู้ตัวว่า กำลังบินอยู่ สัตว์เหล่านั้นพาร่างกายที่หนักอึ้งไปยังที่ต่างๆ โดยอาศัย
ความเคยชินเท่านั้น ถ้าแมลงเหล่านั้นคิดเป็นเหมือนมนุษย์แล้วละก็ คงจะเห็นพวกมันพากันร่วงหล่น
ลงสู่พื้นดินกันระนาว
คนที่ทำงานประสบความสำเร็จอย่างมีความสุขนั้น เป็นเพราะว่า
ทำงานโดยไม่ได้คิดว่า กำลังทำงาน ทำงานโดยไม่ได้รู้สึกว่า เป็นไปไม่ได้
เหมือนกับแมลงที่ไม่ได้คิดว่า กำลังบิน เหมือนกับ นักร้องที่ไม่ได้คิดว่า กำลังร้องเพลง แต่เป็น
การท่องเที่ยวไปในบทเพลงและเสียงดนตรี เหมือนกับนักแสดงที่ไม่ได้คิดว่า กำลังแสดง แต่
เป็นตัวละครคนนั้นจริง ๆ มีอารมณ์จิตใจเช่นนั้นจริง ๆ เหมือนกับนักเขียน ที่เขียนหนังสือนิยาย
ขึ้นมาราวกับว่า อยู่ในเหตุการณ์นั้นจริง ๆ ในที่สุด ผู้ที่ทำได้ดังนี้ จะทำงานสำเร็จลุล่วงสวยงาม
โดยไม่รู้ตัว
ความสุขกับการทำงาน
สุขของฉันอยู่ที่งานหล่อเลี้ยงจิต
สุขของฉันอยู่ที่คิดสมบัติบ้า
คิดทำโน่นคิดทำนี่ทุกเวลา
เมื่อเห็นงานก้าวหน้าก็สุขใจ
งานมีมากจริงยิ่งเป็นสุข
งานยิ่งชุกมันสมองยิ่งผ่องใส
เมื่อเห็นงานทำเสร็จสำเร็จไป
ก็สุขใจปลาบปลื้มลืมทุกข์ร้อน
ฉันรักงานรักจริงยิ่งชีวิต
ถูกหรือผิดขอได้ทำให้ถ้วนทั่ว
ถ้าทำผิดคือเป็นครูอยู่กับตัว
ดีหรือชั่วขอแต่ให้ได้ทำงาน
หลวงวิจิตรวาทการ
\”ความสำเร็จ\” ต้องอาศัย \”มนุษยสัมพันธ์\” ที่ดี
มีสุภาษิตจีนบทหนึ่ง กล่าวว่า \”อยู่บ้านอาศัยพ่อแม่ อยู่นอกบ้านอาศัยเพื่อนฝูง\” คน
ทุกคนต้องมีเพื่อน เพื่อนบางทีช่วยเหลือเรามากกว่าพี่น้องอีก เพื่อน หมายถึง ผู้คนที่เรารู้จัก
สนิทสนม ไม่สำคัญว่าจะอายุสักเท่าไร เพื่อนที่ดีจะให้โอกาสหรือร่วมเดินทางฟันฝ่าอุปสรรคบน
ถนนแห่งความสำเร็จ เพื่อนชั่ว ยิ่งร้ายกว่า ศัตรู เพราะอยู่ใกล้ชิดและเราไว้ใจ มุ่งจะคอย
ทำร้ายยามเราเผลอ \”มนุษยสัมพันธ์\” ในบางครั้งจึงสำคัญกว่าความรู้ เพราะช่วยให้เรามี
เพื่อนที่ดี แม้ตอนนี้จะยังไม่มีโอกาสสนับสนุน แต่จะไม่คอยทำลายหรือซ้ำเติมยามเราล้มลง
คนเราหลายคน ไม่อยากเป็นตัวเอง อยากเป็นตัวของคนอื่น เห็นคนอื่นดีกว่าตัวเรา
เสมอ เห็นพื้นหญ้าที่คนอื่นเหยียบ เขียวชอุ่มกว่า พื้นหญ้าที่ตัวเรายืนอยู่ ความจริงแล้ว พื้นหญ้า
ทั้งสองแห่งเขียวชอุ่มเท่ากัน คนเรามีค่าเท่ากัน ถ้าเรามองเห็นตัวเราไม่มีค่า คนอื่นก็จะมีความ
รู้สึกเช่นเดียวกับเรา มีคำกล่าวว่า \”คนระดับเดียวกันจะเป็นเพื่อนกัน\” ถ้ามีคนถามว่า \”ท่าน
กล้าเป็นเพื่อนกับมหาเศรษฐีพันล้านไหม?\” ท่านคงตอบว่า \”ถ้าเรามีเงินพันล้าน ทำไมจะ
ไม่กล้า\” แต่จริง ๆ แล้ว เงินอย่างเดียวไม่ใช่ตัววัดค่าของคน มีคนมากมายมีเพื่อนคบหากันสนิท
ชิดเชื้อ โดยมีฐานะต่างกันราวฟ้ากับดิน นั่นแสดงถึงว่า คนทั้งสองรู้ซึ้งถึงค่าของตนเองว่า ไม่
แตกต่างกันนั่นเอง
ในสังคมยุคใหม่ จึงสอนให้ พ่อแม่เป็นเพื่อนกับลูก ครูเป็นเพื่อนกับศิษย์ เจ้านายเป็น
เพื่อนกับลูกน้อง เพื่อว่าทุกคนจะได้รู้ซึ้งถึงค่าของคนในตนเอง กล้าพูด กล้าทำ กล้าโต้แย้งอย่างมี
เหตุผล
มนุษยสัมพันธ์ จึงมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าความรู้ เพราะคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี
ใคร ๆ ก็อยากช่วยเหลือยามล้ม อยากสนับสนุนยามรุ่งเรือง คนที่มีมนุษยสัมพันธ์ไม่ดี ไม่มีใคร
อยากจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย ถึงจะเก่งก็ปล่อยให้เก่งไปคนเดียว คนที่เก่งมีข้อเสีย คือ หยิ่ง ถ้า
แก้ไขได้จะกลายเป็นจุดเด่น ทำให้มีผู้อื่นที่เก่งมาร่วมงานคอยช่วยเหลือกัน ถ้าแก้ไขไม่ได้จะ
ทำงานยิ่งใหญ่ไม่สำเร็จ เพราะทำคนเดียว
มนุษย์มีสังคม อยู่ในสังคมจึงรู้ความเป็นไปที่เหมาะสมในโลกนี้ คนไม่มีสังคม เหมือน
กบในกะลาครอบ ไม่รู้ว่า ฟ้ากว้างใหญ่ขนาดไหน ไม่รู้ว่าทางแห่งความสำเร็จนั้นไกลเท่าใด ถ้า
เรามีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เราก็จะมีเพื่อนที่ดีร่วมเดินทาง เดินไป คุยกันไป เพลิดเพลิน ถึงที่หมาย
สบายด้วยกันทุกคน
ความสำเร็จของคนเรา จะเกิดขึ้น ในบุคคลที่คิดว่า เขาทำได้เท่านั้น ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับ
ภาวะของจิตใจ (ALL IN THE STATE OF MIND)
IF YOU THINK YOU ARE BEATEN, YOU ARE ถ้าคุณคิดว่าคุณแพ้ คุณก็แพ้
IF YOU THINK YOU DARE NOT, YOU DON’T ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่กล้า คุณก็จะไม่กล้า
IF YOU’D LIKE TO WIN BUT YOU THINK YOU CAN’T ถ้าคุณอยากชนะ แต่คุณคิดว่า คุณทำไม่ได้
IT IS ALMOST CERTAIN YOU WON’T มันเกือบจะเป็นสิ่งแน่นอนว่า คุณจะทำไม่ได้
IF YOU THINK YOU’LL LOSE,YOU’VE LOST ถ้าคุณคิดว่าคุณสูญเสีย คุณก็จะสูญเสีย
FOR OUT OF THE WORLD WE FIND จากการค้นพบของชาวโลก พบว่า
SUCCESS BEGINS WITH A FELLOW’S WILL ความสำเร็จเกิดจากความปรารถนาอย่างแรงกล้า
ของมนุษย์
IT’S ALL IN THE STATE OF MIND ทั้งหมดอยู่ในภาวะของความคิด
IF YOU THINK YOU ARE OUTCLASSED, YOU ARE ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่เอาไหน คุณก็จะเป็นอย่างนั้น
YOU’VE GOT TO THINK HIGH TO RISE คุณต้องคิดที่จะปีนป่ายไปให้สูง
YOU’VE GOT TO BE SURE OF YOURSELVES BEFORE คุณจะต้องมีความแน่ใจในตัวของคุณเองก่อน
YOU CAN EVER WIN A PRIZE ที่คุณจะสามารถชนะรางวัล
LIFE’S BATTLES DON’T ALWAYS GO TO THE สงครามชีวิตไม่ได้เป็นของคนที่แข็งแรงกว่า
STRONGER OR FASTER MAN หรือเร็วกว่าเสมอไป
BUT SOONER OR LATER THE MAN WHO WINS แต่ไม่ช้าก็เร็ว คนที่จะชนะ
IS THE MAN WHO THINKS HE CAN ก็คือคนที่เขาคิดว่า เขาทำได้
NAPOLEON HILL
เคล็ดลับสู่ความสำเร็จ
คนที่ประสบความสำเร็จ มักมีเคล็ดลับด้วยกันทั้งนั้น นักธุรกิจบางคนสามารถทำให้
ตนเองร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีได้ ในระยะเวลาเพียงชั่วอายุของตน
เคล็ดลับสู่ความสำเร็จที่ข้าพเจ้าชื่นชอบมาก คือ เคล็ดลับของ คุณเทียม โชควัฒนา
5 ประการ ในการดำเนินชีวิต อันได้แก่
1. ขยัน และอดทน
2. คบคนดีเป็นเพื่อน
3. รักษาเครดิต
4. ไม่เอาเปรียบใคร
5. ไม่สร้างศัตรู
เคล็ดลับทั้ง 5 ข้อนี้ ฟังดูแล้วง่าย เหมือนกับ ศีล 5 แต่ในทางปฏิบัติ ต้องยึดถืออย่าง
เคร่งครัด จึงจะบรรลุสำเร็จได้
ในประเทศไต้หวัน มี \”หวางหย่งชิ่ง\” สร้างตัวจากสองมือเปล่า สู่ ราชาพลาสติกโลก
ในประเทศฮ่องกง มี \”หลี่เจียเฉิง\” สร้างตัวจากสองมือเปล่า สู่ ราชาตลาดหุ้นและ
ที่ดิน
ในประเทศเกาหลี มี \”คิมจูชอง\” สร้างตัวจากสองมือเปล่า สู่ราชานักเสี่ยงแสวงโชค
ในประเทศไทย มี \”ชิน โสภณพานิช\” สร้างตัวจากมือเปล่า สู่ ราชาแห่งการเงิน
การธนาคาร
คนที่ชื่อว่า \”เก่ง\” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า เรียนเก่งได้คะแนนสูงสุด คนเรียนเก่งจำนวน
มากมายเอาตัวไม่รอดในสังคมธุรกิจ ซึ่งใช้ชั้นเชิงสัญชาตญาณการอยู่รอด มากกว่าการทำคะแนน
สอบ เป็นที่น่าแปลกใจ ที่คนเก่งมีความสามารถมาก ๆ มักจะมีเจ้านายระดับสติปัญญาปานกลาง
ถ้าดูจากประวัติศาสตร์หลายพันปีก่อนของจีน เล่าปี่ มีสติปัญญาน้อยกว่าขงเบ้งหลายเท่าตัว เล่าปี่
เป็นเจ้านาย ขงเบ้งเป็นลูกน้อง ในวงการอื่น ๆ แม้ในปัจจุบัน บริษัทยักษ์ใหญ่ เช่น ฟอร์ด,
แอมเวย์ ในอเมริกา มีเจ้านายใหญ่สุดเป็นบุคคลที่เรียนหนังสืออยู่อันดับรั้งท้ายของชั้นเรียน หรือ
บริษัท ซี.พี.,สหพัฒนพิบูลย์ จำกัด เจ้านายสูงสุดก็ไม่ได้ร่ำเรียนสูงขนาดไหน
การที่เจ้านายมีความรู้น้อยกว่าลูกน้องนั้น พบเห็นอยู่ทั่วไปดาษดื่น จนหนังสือเรื่อง
\”ที่นี่..ไม่มีวิชาที่สอนในมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด\” เขียนบันทึกเอาไว้ว่า มหาวิทยาลัยฯ ต่าง ๆ ให้
ความสำคัญต้อนรับ พวกที่เรียนอยู่ในระดับสติปัญญาเลิศ เพียงปานกลางเท่านั้น แต่ให้ความสำคัญ
ต้อนรับมากเป็นพิเศษ ในพวกที่เรียนระดับปานกลาง เพราะคนเหล่านี้ มักจะกลับมาพร้อมกับความ
ยิ่งใหญ่ และให้การสนับสนุนมหาวิทยาลัยฯ ทีละมาก ๆ
ตามความเข้าใจของข้าพเจ้า คนที่เรียนระดับปานกลาง ในกลุ่มที่มีความใฝ่ฝัน จะมี
ความสามารถอย่างหนึ่ง คือ หาคนที่มีความสามารถเชี่ยวชาญด้านนั้นๆ จริงๆ มาทำงานให้สำเร็จ
ความสามารถในการค้นหาหรือจัดหา บุคคลที่มีความสามารถมืออาชีพมานั้น มักจะมีในคนที่รู้ตัวว่า
ตนเองทำไม่ได้ (หรือพวกที่เรียกตัวเองว่า \”ไม่เก่ง\”) คนไม่เก่ง เหล่านี้จะใช้ทุกวิถีทาง เพื่อ
ให้งานลุล่วงด้วยดี ส่วนคนที่ถือตัวว่า ตัวเองเก่ง เรียนเก่ง ทำงานเก่ง ชอบให้คนยกยอ
ปอปั้น หยิ่ง ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร ชอบให้คนอื่นก้มหัวให้ คนพวกนี้มักเป็นลูกน้องคนไม่เก่งอีกที
เพราะคนไม่เก่ง ยอมก้มหัวให้ แต่หารู้ไม่ว่า จริง ๆ แล้ว คนที่น้อมศีรษะให้นั้น แท้ที่จริงก็คือ
\”เจ้านาย\” ที่มีอำนาจในการตัดสินใจขั้นสุดท้าย นั่นเอง
ดังนั้น จึงว่า สุดยอดแห่งความสามารถของคน คือ \”การบริหารคน\”
น่าแปลกใจ! ที่ทำไมคน ๆ หนึ่ง จึงขึ้นไปอยู่ยอดบนสุดเพียงคนเดียวในองค์กรใหญ่ ๆ
ที่มีคนเป็นหมื่นเป็นแสนคนได้ คน ๆ เดียวชี้ไปทางซ้าย ทุกคนหันหน้าไปทางซ้าย ชี้ไปทางขวา
ทุกคนหันหน้าไปทางขวา
บางที คนที่อยู่ในตำแหน่งสูง ๆ ก็ไม่ได้ทำงานหนักไปกว่า คนที่อยู่ในตำแหน่งต่ำ ๆ
และเป็นที่ยอมรับกันว่า คนที่อยู่ในตำแหน่งสูง ๆ ระดับสุดยอด ยิ่งทำงานน้อยลง ผลงานโดย
รวมยิ่งมากขึ้น ถึงจะเป็นคนเก่งจริง ๆ หลายคนได้ให้ข้อสังเกตุว่า ถ้าคนที่อยู่ในตำแหน่งสูง ๆ
ระดับสุดยอด ยิ่งทำงานหนักมากเท่าไร ผลงานส่วนรวมยิ่งแย่ลงเท่านั้น
ทุกคนมีเคล็ดลับอะไร จึงสามารถก้าวมาจากสองมือเปล่า สู่ อภิมหาเศรษฐีได้ ใน
สายตาของข้าพเจ้า พวกเขาเหล่านั้น อาศัยยุทธวิธี 4 แนวทางด้วยกันคือ
ยุทธวิธีแนวทางที่หนึ่ง \”โอกาส\” : จับโอกาสให้ได้ ใช้โอกาสให้เป็น
อภิมหาเศรษฐี ทุกคนสามารถคว้าโอกาสทุกโอกาสมาสร้างประโยชน์และความร่ำรวย
ได้
มีคำอยู่คำหนึ่งที่สำคัญมาก สำหรับทุกคนที่มีความใฝ่ฝัน คำ ๆ นั้นคือ \”คำขอ\”
หมายถึง \”ขอโอกาส\” ยังไงละ
\”นักขายประกันชีวิต เป็นตัวอย่างของนักสู้ผู้ขอโอกาส\” ทุก ๆ วัน เขาเหล่านั้นจะ
ออกไปตระเวน \”ขอโอกาส\” จากผู้คนทั่วไป รู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง ข้าพเจ้าสังเกตุว่า นักขาย
หน้าใหม่ มักจะขายได้เร็ว เพราะจิตใจกำลังฮึกเหิม ในเมื่อกล้าที่จะขอโอกาส ผู้ซื้อก็กล้าที่จะ
ให้โอกาส พอระยะเวลาผ่านไป ความฮึกเหิมคึกคะนองเริ่มลดน้อยถอยลง อุปสรรคขวางกั้น
มากมายเหลือเกิน การปฏิเสธจะบั่นทอนกำลังของนักขายประกันฯ สุดท้ายก็ล่าถอยจากอาชีพนี้
ไปเป็นจำนวนมาก คงเหลือไว้แต่ \”ผู้กล้า\” ที่เชื่อว่า \”การขอโอกาส\” นั้น เป็นเรื่องธรรมดา
ไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย และสุดยอดของผู้ที่ประสบความสำเร็จในอาชีพนี้ ก็คือ \”นักขอโอกาส\” นั่นเอง
\”โอกาส\” ย่อมเป็นของผู้ที่ไขว่คว้าแสวงหา ทุกคนมีโอกาสไม่เท่ากัน ยามที่มีโอกาส
เราจะใช้โอกาสนั้นได้หรือเปล่า แล้วจะมีใครบ้างที่จะหยิบยื่นโอกาสให้กับเราบ้าง
\”คุณมีเงิน 1 ดอลลาร์ไหม?\” เป็นคำถามที่ มหาเศรษฐี เจ้าของและผู้จัดการโรงงาน
ทอผ้า ชาวฮอล์ลันดา ที่มาตั้งถิ่นฐานที่ประเทศอินโดนีเซีย ถามหนุ่มน้อย แซ่อวี๋ คำถามนี้เอง
ทำให้เขาได้รับฉายาว่า \”มิสเตอร์ 1 ดอลลาร์\”
เมื่อ 40 ปีก่อน ที่ประเทศอินโดนีเซีย รัฐบาลพยายามที่จะกีดกันชาวต่างชาติไม่ให้เป็น
ผู้มีอิทธิพลและครอบครองเศรษฐกิจส่วนใหญ่ของประเทศ เศรษฐีชาวฮอล์ลันดาคนนี้ก็เช่นเดียวกัน
กำลังคิดที่จะปิดโรงงานทอผ้าของเขา แล้วกลับบ้านเกิดเมืองนอนเดิม
ขณะนั้นคนงานพากันหนีหายไปหมดแล้ว เหลือชายหนุ่มเพียงคนเดียว เขาได้เฝ้า
สังเกตเด็กหนุ่มน้อยคนนี้เสมอ หนุ่มน้อยแซ่อวี๋คนนี้ เป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูง ทำงานทุก
อย่างขยันขันแข็ง น่ารัก มนุษยสัมพันธ์ดี อ่อนน้อม ยอมรับใช้อย่างซื่อสัตย์ด้วยดีเสมอมา
\”หนึ่งดอลลาร์ ข้าพอหาได้ครับ\” หนุ่มน้อยตอบ
\”อย่างนั้น เธอก็ซื้อม้วนด้าย ที่กองรวม ๆ กันในโรงงานแห่งนี้ซิ\” เศรษฐีเสนอ
หยิบยื่นโอกาสให้ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติ
\” ทั้งหมดนี้เลยหรือ? แล้วข้าจะเอาไปทำอะไรละ ข้าไม่มีความรู้เกี่ยวกับด้ายเลย\”
เขาตอบอย่างซื่อ
แล้วเศรษฐีชาวฮอล์ลันดา ก็บอกให้ชายหนุ่มเอาม้วนด้ายเหล่านั้น ไปขายให้ใครบ้าง
อยู่ที่ไหน ในราคาเท่าไร ถ้าเขาสามารถทำได้ ก็แสดงว่า เขามีบุญวาสนา
ชายหนุ่มสามารถทำได้ เพราะตอนนั้นด้ายกำลังเป็นที่ต้องการของตลาด แต่การขาย
ม้วนด้ายจำนวนมากได้ แสดงว่าเขามีความสามารถ
เมื่อชายหนุ่มจัดการตามคำสั่งของเศรษฐีชาวฮอล์ลันดา ได้เงินมามากพอสมควร ก็
กลับมารายงานความสำเร็จให้ทราบ
เศรษฐีชาวฮอล์ลันดารู้สึกพอใจ จึงพูดว่า \”เอาละ ตอนนี้เธอมีเงินแล้วนะ มากพอ
สมควรเชียวละ ฉันจะขายโรงงานทอผ้าทั้งหมดนี้ให้กับเธอตามจำนวนเงินที่เธอหามาได้\”
\”มิสเตอร์ 1 ดอลลาร์\” ได้ฉายามาเพราะเหตุนี้เอง! เวลาที่มีโอกาสแล้วรีบคว้า
เอาไว้ ถึงแม้ว่ามีเงินเพียงแค่หนึ่งดอลลาร์ เราก็อาจเป็นมหาเศรษฐีได้
เพื่อให้ได้ \”โอกาส\” ทุกคนต้องแข่งขันเพื่อให้ได้มา จึงมี \”คู่แข่ง\” มากมายที่พร้อม
จะแย่งชิงโอกาส
ในวงการธุรกิจ ไม่มีแบ่งว่า หญิงหรือชาย หนุ่มหรือแก่ ทุกคนเท่ากันหมด บนโต๊ะ
เจรจาทุกคนรู้จักกันแต่ในเรื่อง \”ผลประโยชน์\” และขณะเดียวกัน ก็เป็น \”คู่แข่ง\” ไปด้วย ไม่มี
การถือว่า ใครอายุน้อย ใครอาวุโสมาก ใครมีอำนาจในการตัดสินใจ คนนั้นสมควรได้รับการยก
มือไหว้คารวะ คนเก่งคือ คนที่ \”ขอโอกาส\” ได้สำเร็จ
ผู้ที่พลาดโอกาสไม่ควรเคียดแค้น \”คู่แข่ง\” และอย่าหมดกำลังใจ เพราะหนทาง
ข้างหน้ายังมีอีกไกล
\”คู่แข่ง\” คือ แรงผลักที่ยิ่งใหญ่ ถ้าใช้ในแง่บวก จะส่งผลให้ก้าวไปได้ไกลมาก แต่
หาก \”ท้อแท้\” ก็จะถูกทอดทิ้ง ห่างออกไปไกล เช่นกัน ทุกครั้งที่ \”ท้อแท้\” จงนึกถึง \”คู่แข่ง\”
และก้าวต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ คิดอยู่ในใจเสมอว่า เราจะต้องประสบความสำเร็จ คนที่ประสบ
ความสำเร็จ ย่อมพบและฟันฝ่าอุปสรรคมามากเสมอ
ยุทธวิธีแนวทางที่สอง \”การเปลี่ยนแปลง\” : \”จุดด้อย\” กลายเป็น \”จุดเด่น\” ได้ ด้วยการเปลี่ยนแปลงแก้ไข
ข้าพเจ้าได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้านเกิดเมืองนอน บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมาก
เจริญขึ้นผิดหูผิดตา แต่พบเห็นคนบางคน ยังคงเหมือนเดิม คนขายน้ำเต้าหู้ ยังคงขายอยู่ที่เดิม
คนขายล๊อตเตอรี่ ยังคงทำหน้าที่นั้นอย่างซื่อสัตย์ มีคนจำนวนมากมายที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ไม่
เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลง เขาพอใจแค่นี้ เขาจะอยู่อย่างนี้ตลอดไป จนกระทั่งตาย
วันเวลา ทุก ๆ วัน ดู ๆ แล้วก็คล้าย ๆ กัน มี 24 ชั่วโมงเท่ากัน มีเช้า,กลางวัน,
เย็น และกลางคืนเหมือนกัน ความจริง \”เวลา\” เปลี่ยนแปลงมากขึ้นทุกวินาที เวลา 1 วินาที
ดูจาก \”เข็มนาฬิกา\” แล้ว น้อยมาก ๆ แต่รวม ๆ กัน \”เวลา\” ได้ผ่านมานานเท่าไรแล้ว
นับตั้งแต่กำเนิดสุริยจักรวาล,โลก และดวงดาวต่าง ๆ มา และ \”เวลา\” ยังคงจะเดินต่อไป
ข้างหน้าอีกนานแสนนาน ไม่มีที่สิ้นสุด
วันเวลามีแต่จะล่วงไปไม่มีวันย้อน สุภาษิตจีน กล่าวว่า \”เวลา มีค่ากว่า ทองคำ\”
แต่ไหนแต่ไรมา บุคคลผู้ประสบความสำเร็จ ล้วนใช้ \”เวลา\” ให้เกิดประโยชน์สูงสุดทั้งนั้น อายุ
คนเรามีน้อยไม่ถึงร้อยปี ไม่ถึง 1,200 เดือน ไม่ถึง 36,000 วัน ทำไมบางคน ยังสนุกสนาน
ปล่อย \”เวลา\” ให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์
คนเราจะเปลี่ยนแปลงได้ ต้องเริ่มต้นที่ \”ความคิด\” มี \”ความคิด\” ย่อมจะหา
\”หนทางวิธี\” ได้ คิดหาวิธีเองไม่ได้ ก็ต้องอาศัย \”คำชี้แนะ\” จากผู้อื่น
คำ ๆ หนึ่ง เป็นคำที่วิเศษ ช่วยให้เกิดการ \”เปลี่ยนแปลง\” ขึ้นในตัวเรา ซึ่งทุกคน
ควรจะต้องจดจำและนำไปใช้ให้มากที่สุด คือ \”คำถาม\”
\”คำถาม\” จะเปลี่ยนแปลง ผู้ไม่รู้ ผู้อยู่ในอวิชชา กลายเป็น ผู้รู้ ผู้ที่ไม่หลง
\”คำถาม\” ช่วยเปลี่ยนแปลง จาก \”ผู้รู้\” ให้เป็น \”ผู้รู้ซึ้ง\” ถึงแก่นสาร เข้าใจโลก,
เข้าใจตัวเอง
คนเก่ง ๆ จะมีคำถามตลอดเวลา เพื่อหา \”คำตอบ\” ที่ถูกต้องในสิ่งที่ตนเองสงสัย
ถาม \”ผู้รู้\” ถึงสิ่งที่ต้องการจะรู้ และวิธีที่จะทำให้เราสำเร็จ
ถามตัวเอง ว่า ตัวเราเปลี่ยนแปลงก้าวหน้าขึ้นกว่าเดิมแล้วหรือยัง
เราหยุดอยู่กับที่ เท่ากับเสื่อมถอยลง เรากล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ยังมีโอกาสดีขึ้น หาก
ว่า เปลี่ยนแปลงแล้วยิ่งแย่ลง ก็เปลี่ยนแปลงจนกว่าจะดีขึ้น แต่…อย่ายอมแพ้
ประธานาธิบดี ลินคอล์น ล้มลุกคลุกคลานอยู่นานหลายสิบปี พยายามเปลี่ยนแปลง
ตัวเองตลอดเวลา จึงประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ เป็นผู้นำสูงสุดของสหรัฐอเมริกา
คุณเทียม โชควัฒนา แม้การศึกษาไม่สูง แต่รู้จักเปลี่ยนแปลงปรับปรุงตัวเองตลอดเวลา
จึงก้าวเป็นผู้นำของบริษัทกว่า 200 บริษัท มีพนักงานกว่าครึ่งแสน ท่านได้ให้ข้อคิดดี ๆ ที่ทุกคน
ควรจดจำ ดังนี้
คนเราทุกคนมี \”จุดอ่อน\” และ \”จุดเด่น\”
* \”จุดเด่น\” คือ จุดแข็งของตัวเรา ต้องรู้จักใช้ให้เป็น,ใช้บ่อย ๆ และใช้ให้ถูก
จังหวะ
* \”จุดอ่อน\” คือ จุดด้อย,จุดที่เปราะบางของตัวเรา ถูกทำลายได้ง่าย
ถ้าเรารู้ว่ามี \”จุดอ่อน\” แล้วแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้ ก็จะกลายเป็น \”จุดเด่น\” ไปทันที
ที่น่ากลัว คือ มี \”จุดอ่อน\” แล้วไม่รู้ตัว
ที่อันตรายกว่านั้น คือ มีผู้รู้มองเห็น \”จุดอ่อน\” หรือ \”ข้อบกพร่อง\” ของเรา แล้วเฝ้า
เตือน ชี้ช่องทางแก้ไขให้ แล้วเราไม่ยอมเชื่อฟัง ไม่ยอมทำตาม สุดท้าย ก็มักพบจุดจบอย่าง
น่าสงสาร
ตั้งแต่ข้าพเจ้าเกิดมา ข้าพเจ้าก็มี \”คาถา\” ประจำใจ ว่า \”ข้าพเจ้าเป็นคนที่โชคดี
เสมอ\” ไม่ว่าจะเจอเรื่องร้ายแรงอย่างไร ข้าพเจ้าก็จะ เปลี่ยนแปลงให้เป็นเรื่อง \”ดี\” ได้
ด้วย คำพูดว่า \”ข้าเป็นคนโชคดีเสมอ\”
ข้าพเจ้าเคยสอบเข้ามหาวิทยาลัยฯ ไม่ได้หนึ่งครั้ง รู้สึกเสียใจมาก ๆ เลย เพราะ
ข้าพเจ้ามักนึกเสมอว่า ตัวเราเป็นคนเก่ง ข้าพเจ้าสอบได้เป็นที่หนึ่งของโรงเรียนนักเรียนชาย
ประจำจังหวัดสุพรรณบุรี ตอนมัธยมปีที่ 3 เมื่อเข้ามาเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ก็เรียนได้ดี
พอสมควร อาจเป็นด้วยความประมาท หรืออะไรไม่ทราบได้ ทำให้สอบมหาวิทยาลัยฯ ไม่ได้ใน
ครั้งแรก
ข้าพเจ้าได้แวะไปหาเพื่อนคนหนึ่งที่สอบเข้าแพทย์ได้ที่ มหาวิทยาลัยมหิดล เขาได้พูด
คำ ๆ หนึ่ง ซึ่งก้องอยู่ในหูของข้าพเจ้าจนถึงบัดนี้ คือ \”เราควรจะได้ไปนั่งคิดพิจารณาดูว่า เรามี
ข้อผิดพลาดบกพร่องตรงไหน ดีกว่า จะมานั่งบ่นตีโพยตีพาย อ้างโน่นอ้างนี่ ถ้าเราค้นพบแล้วแก้ไข
และสู้ต่อไปอย่างเต็มที่ ก็คงสมหวัง\” คำ ๆ นี้ทำให้ข้าพเจ้าได้สติ \”คนตรวจข้อสอบคงไม่ได้
ตรวจข้อสอบผิดแน่ ตัวเราเองยังขาดความพร้อมอยู่ สอบไม่ได้ยังดีกว่า สอบได้คณะไม่ดี เป็น
การดีซะอีก ที่ทำให้มีเวลาเตรียมตัวเต็มที่ถึงหนึ่งปี มากกว่า คนอื่น ๆ\” คิดได้ดังนี้ถึงสบายใจ
เริ่มต้นใหม่ ขยันมากกว่าคนอื่นสองเท่า ในที่สุด ก็สมหวังดังคำพูดของเพื่อน ใช่แล้ว…ข้าพเจ้า
เป็นคนที่โชคดีเสมอ
\”การศึกษา\” ช่วยให้คน \”เปลี่ยนแปลง\” ได้
\”การศึกษา\” ช่วยเปลี่ยนให้ บุคคลต่าง ๆ จาก \”นักเรียนบ้านนอก\” ธรรมดา ๆ คน
หนึ่ง กลายเป็น แพทย์, วิศวกร, นักเศรษฐศาสตร์, นักการธนาคาร และอื่น ๆ ตามต้องการ
อย่างน้อยก็เปลี่ยนแปลงจากคนโง่ที่ไม่รู้จักอะไรเลย กลายเป็นคนฉลาดขึ้นไม่ถูกใครหลอกรังแก
เอาง่าย ๆ
คนบางคนเรียนไม่สูง แต่รู้คุณค่าของการศึกษา อดทนหาความรู้ด้วยตนเอง กลาย
เป็นผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญชำนาญการ ก็มีมากมาย ตัวอย่างเช่น เอดิสัน เรียนไม่มากและถูกไล่ออกจาก
โรงเรียน เมื่อยังเล็กอยู่ แต่ด้วยความขยัน ศึกษาด้วยตนเอง กลับกลายเป็น นักวิทยาศาสตร์
ผู้สร้างตำนานแห่งแสงสว่าง และสิ่งประดิษฐ์อีกมากมาย มีชื่อเสียงมากจนใคร ๆ พากันมาศึกษา
ประวัติ และสิ่งประดิษฐ์
ในบางครั้ง เราอาจจะต้องเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อศึกษาอบรม งานวิจัย หรือ
เทคโนโลยี่ใหม่ ๆ โดยใช้เวลาไม่นาน แต่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงเป็นอีกคนหนึ่งที่เก่งกว่าเดิม
ตัวอย่างเช่น การเดินทางไปศึกษาอบรมวิธีการบริหารในสถาบันต่างประเทศชั้นนำ หรือการ
เดินทางไปดูงานและฝึกปฏิบัติในการรักษาขั้นสูงยังต่างประเทศ เมื่อกลับมา เราก็สามารถแก้
ปัญหาต่าง ๆ ได้ดีขึ้น โดยใช้วิชาการและเครื่องมือเทคโนโลยี่ใหม่ ๆ
อย่าทอดทิ้งการศึกษา หมั่นทบทวนความรู้พื้นฐานและเน้นงานวิจัยที่ทันสมัย นี่คือ สิ่งที่
คนรุ่นใหม่ที่ต้องการเปลี่ยนแปลงวาสนาต้องทำ
\”เปลี่ยนสถานที่\” สามารถทำให้คน \”เปยนแปลง\” ได้
คนจีน มีอยู่ทุกหนทุกแห่งในโลกนี้ พยายามไขว่คว้าหาโอกาส เพื่อสู่ความเป็นผู้
ประสพความสำเร็จ คนจีนจะเดินทางจากประเทศหนึ่งไปสู่อีกประเทศหนึ่ง โดยไม่คิดว่า จะพบ
กับความยากลำบากข้างหน้าอย่างไร ในเมืองไทย ดินแดนที่ได้ชื่อว่า \”แผ่นดินทอง\” ผืนดิน
อุดมสมบูรณ์ด้วยธัญญพืช ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว จึงเป็นแหล่งหนึ่งที่คนจีนนิยมมาขุดทอง
คนจีนที่ต่อสู้ ไม่ยอมแพ้ ข้ามน้ำข้ามทะเลมายังดินแดนแผ่นดินนอกบ้านเกิดเมืองนอน
เพื่อแสวงหาโอกาสนั้น ชาวจีนจะเรียกตัวเองว่า \”มังกรข้ามห้วยน้ำลึก\” ถ้าไม่เก่ง ไม่แกร่งจริง
ย่อมจมน้ำตายซะก่อน
ชาวจีนไต้หวัน เป็นชนชาติหนึ่งที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในประเทศไทยไม่น้อย ด้วยเหตุว่า
ผืนแผ่นดินไต้หวันนั้น คล้ายกับเล็กลงไปเรื่อย ๆ ผืนดินหยิบมือเดียว มีราคาสูงมากกว่านำทอง
มาเรียงกัน คนรุ่นหลังที่เกิดมาจะต้องใช้เวลานานสักเท่าไรจึงจะมีบ้านสักหลังหนึ่ง บางทีอาจ
จะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตก็เป็นได้ แม้แต่บ้านที่ลอยอยู่กลางอากาศ (คอนโดมิเนียม) ก็ยังต้องใช้
เงินมหาศาลเพื่อแลกมา เผลอ ๆ เกิดแผ่นดินไหวภัยพิบัติก็กลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวในชั่ว
พริบตา ด้วยเหตุนี้ แผ่นดินทองผืนดินของไทย จึงเป็นที่นิยมแห่งหนึ่งของคนไต้หวัน
ในจำนวนคนไต้หวันในประเทศไทย ประมาณกันว่า มีอยู่เกือบแสนคน คนที่เข้ามาอยู่
ในยุคแรก ๆ ต่างคาดการณ์ว่า ต่อไปแผ่นดินไทยจะต้องมีราคาสูงขึ้นตามแผ่นดินของประเทศอื่น ๆ
ที่เขาเจริญกัน ซึ่งก็เป็นจริงดังว่า บรรดาคนจีนที่เข้ามาในยุคแรก ๆ พากันร่ำรวยเป็นเศรษฐี
กันมากหน้าหลายตา เพราะจับจองเป็นเจ้าของที่ดินตั้งแต่ราคายังถูกอยู่ พอราคาขึ้นมาหลายเท่า
ในยุคที่ดินบูม ก็พากันไปขายที่ดินออกไป
ส่วนพวกที่ไม่ได้ร่ำรวย ด้วยวิธีการขายที่ดิน ก็หาโอกาสซึ่งมีอยู่ดาษดื่น ในแผ่นดินไทย
ด้วยการลงทุนที่ไม่มากนัก บนผืนดินกว้างใหญ่ในราคาที่ยังไม่แพง ค่าแรงที่ถูก และค่าครองชีพต่ำ
พร้อมกับนำเทคโนโลยี่ขั้นสูงมาใช้ ทำให้ประสบความสำเร็จไปตาม ๆ กัน
แม้แต่ คนจีนในผืนแผ่นดินใหญ่ ซึ่งสมัยก่อนขาดโอกาส เพราะประเทศชาติปกครอง
ระบอบคอมมิวนิสต์ บัดนี้มีอิสระเสรีขึ้น คนที่กล้าเสี่ยงข้ามน้ำข้ามทะเลมาเมืองไทย ก็มีมิใช่น้อย
ที่ประสบความสำเร็จ
คนหรือสัตว์ ที่อยู่รอดในโลกนี้ได้ เพราะรู้จักเปลี่ยนแปลงหรือปรับตัว
* เปลี่ยนแปลงตัวเองให้พัฒนาหรือปรับเข้ากับสิ่งแวดล้อม เปลี่ยนแปลงปัจจัยภายนอก
ตามสถานการณ์ ด้วยไหวพริบ และสติปัญญา ตามความเหมาะสม
* เปลี่ยนอุปสรรค เป็นแรงเสียดทานให้ยึดเกาะก้าวไปข้างหน้า มีอุปสรรคขัดขวาง
ก็ยังมีช่องว่างให้ผ่านได้
* เปลี่ยนศัตรูเป็นมิตร
* เปลี่ยนงานที่ไม่ชอบหรือล้มเหลว ไปสู่งานที่ตนถนัดหรือชอบ
* เปลี่ยนสิ่งที่ใคร ๆ คิดว่าเป็นไปไม่ได้ ให้เป็นจริง ด้วยความใฝ่ฝัน และการทุ่มเท
อย่างสุดกำลัง
* เปลี่ยนทัศนคติลบ ให้เป็นบวก เปลี่ยนการมองโลกที่ไม่ดี ให้เป็นการมองโลกที่ดี
แต่อย่าลืมที่จะหยุดหรือพอใจ ในสิ่งที่เราได้เปลี่ยนแปลงจนดีที่สุดแล้ว รู้จักพอ ย่อมไม่ผิดพลาด
รู้จักหยุด ย่อมไม่พินาศ
ยุทธวิธีแนวทางที่สาม \”สู้…ไม่ยอมแพ้\” : ตายเสียในการต่อสู้ ดีกว่าอยู่อย่างผู้แพ้
คนที่ยอมคนอื่นอยู่เรื่อย ๆ ต่อไปก็จะเคยชินกับ ความรู้สึก \”ยอม\” ยอมให้คนอื่น
รังแก และยอมเป็นผู้แพ้ตลอดไป
เมื่อไร ที่เรามีความรู้สึกว่า \”ไม่ยอม\” นั่น หมายความว่า เรา \”ก้าวหน้า\” ขึ้นแล้ว
เพราะหมายถึง เราไม่ยอมแพ้ ต่อจิตใจที่อ่อนล้า & ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่เป็นอยู่ นั่นเอง
คนเราเกิดมา ไม่ได้มีใครมากำหนดว่า จะสำเร็จหรือล้มเหลว คนที่เชื่อมั่นว่า
จะประสบความสำเร็จ ย่อมสำเร็จ คนที่ไม่เชื่อว่า จะประสบความสำเร็จ ย่อมล้มเหลว
ไม่ต้องถามฟ้า ก็พอจะรู้ว่า ผลจะเป็นอย่างไร
คนที่เที่ยวไปดูดวง โชคชะตาราศี เสี่ยงเซียมซี เป็นคนที่ฝากชีวิตไว้กับคำทำนาย
หากคำทำนายดี ก็จะดีใจชั่วครู่ หลงใหลในจินตนาการตามคำบรรยาย ทำให้เผลอไผล
ประมาทได้
หากคำทำนายร้าย ก็เศร้าโศกเสียใจ จะเสี่ยงเซียมซีใหม่
ขอให้เปลี่ยนคำทำนายได้ไหม?
หากให้ทำนายซ้ำ แล้วออกมาดี ท่านจะสบายใจไหม?
ผลออกมาร้าย จะสบายใจได้อย่างไร?
คำทำนาย ร้ายดี ใครกำหนด หรือเขียนขึ้น เพื่อเป็นกฎ ทดสอบข้า
ว่ามั่นใจ ในตัวเอง หรือเปล่านา หรือคือแนว ทางข้างหน้า แนะประเด็น
\”อนาคต\” เป็นของข้า หรือของฟ้า หากชาติหน้า มีจริง ฟ้าคงเห็น
แต่ชาตินี้ ชีวิต ข้าลำเค็ญ ทนใจเย็น รอฟ้า ข้าคงตาย
บนหนทาง ยาวไกล ใครจะรู้ จะต้อง \”สู้\” จึงจะอยู่ รอดไปได้
ใครแบกใคร คงเดินไป ไม่ได้ไกล ชีวิตจริง จำต้องใช้ หัวใจเดิน
ข้าจะขอ ลิขิต ชีวิตข้า เขียนขีดเส้น โชคชะตา จนฟ้าเขิน
ไม่ย่อท้อ สู้ยิบตา กล้าเผชิญ ข้าจะเดิน ถึงจุดหมาย ที่ปลายทาง
คนเรา \”ต้องสู้ ถึงจะเป็นผู้ชนะ\” ไม่มีความสำเร็จใด ๆ ได้มาด้วยความบังเอิญ
เดวิด ฮาร์ทแมน เด็กหนุ่มที่เกิดมาพร้อมกับเลนส์ตาที่ผิดปกติ และตาบอด เมื่ออายุ
8 ขวบ มีความใฝ่ฝันอย่างแรงกล้าที่จะเป็นแพทย์ ทุก ๆ คนที่รู้จักเขา รวมทั้งบุคคลในครอบครัว
ต่างก็นั่งอ้อยอิ่งต่อคำถามของเขาที่ว่า \”คุณพ่อครับ พูดตรง ๆ กับผมเถอะครับว่า พ่อคิดว่าผมจะมี
โอกาสเป็นหมอได้ไหม?\”
ไม่มีใครอยากให้ เดวิด ประสบกับความล้มเหลว และผิดหวังอย่างรุนแรง รวมทั้ง
เฟรด ฮาร์ทแมน พ่อของเขาด้วย แต่การที่จะตอบว่า \”ไม่\” กับเดฟจะทำได้อย่างไร เขาจะ
ยับยั้งความใฝ่ฝันของเดฟได้อย่างไร ในที่สุด เฟรด ฮาร์แมน พูดว่า \”เป็นหมอหรือลูก แน่ละ
ลูกจะยังไม่รู้หรอก ถ้าลูกไม่ลองพยายามดูก่อน ใช่ไหม?\” คำตอบนี้ทำให้เขาและเดฟยิ้มอย่าง
พอใจ
จากนั้น เมื่อเดฟอายุได้ 13 ปี เขาประกาศว่า เขาจะเป็นหมอ เขาหาได้เห็นการ
สั่นศีรษะสงสารจากคนอื่น เดฟยืนกรานที่จะลาออกจากโรงเรียนคนตาบอด และสมัครเข้าเรียนที่
โรงเรียนมัธยมของเมืองฮาเวอร์ตัน เขาทำคะแนนได้ดี และยังได้รับเลือกเป็นรองประธาน
สภานักเรียนในปีสุดท้ายของการเรียนด้วย
ที่วิทยาลัยเก็ตตี้สเบิก อาจารย์ ราล์ฟ คาวาลิแอ ได้ถามเขาว่า \”ทำไมไม่ตัดสินใจ
เลือกเรียนวิชาอื่นที่เหมาะสมกับความสามารถของเธอกว่านี้ละ อย่างเช่น วิชาประวัติศาสตร์หรือ
จิตวิทยา\”
\”อาจารย์ครับ\” เดวิดพูด \”ผมไม่ได้แตกต่างอะไรจากคนอื่น ๆ เลย เป็นความจริง
ครับที่ผมตาบอด แต่คนเราต่างก็มีความพิการ ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่งกันทุกคน และผมเชื่อว่า คนที่
พิการที่สุด ก็คือ คนที่ไม้กล้าทำอะไรที่พิเศษหรือท้าทายความสามารถในชีวิตของเขา ผมต้องการ
เป็นจิตแพทย์ เพราะผมเกิดมีความเชื่อมั่นว่า ผมจะสามารถเป็นจิตแพทย์ที่ดีได้ โดยเฉพาะ
อย่างยิ่งในการช่วยรักษาบุคคลที่มีปัญหาเหมือนกับผม ดังนั้น ผมจึงต้องการเรียนแพทย์ และผม
มั่นใจว่า เก็ตตี้สเบิกจะช่วยสอนผมให้พร้อมที่จะเข้าเรียนแพทย์ได้\” นับตั้งแต่นั้นมา คาวาลิแอก็
เป็นผู้สนับสนุนช่วยเหลือเดวิดอย่างแข็งขันโดยตลอด
เดวิด จบการเรียน 4 ปี ของเขาที่เก็ตตี้สเบิก ด้วยคะแนน 3.8 จากคะแนนเต็ม 4
เขาได้ยื่นใบสมัครเข้าเรียนแพทย์ไปยังโรงเรียนแพทย์ 10 แห่งด้วยกัน โรงเรียนแพทย์ 8 แห่ง
ปฏิเสธไม่ยอมรับในทันที เมื่อโรงเรียนแพทย์แห่งที่ 9 ซึ่งเป็นความหวังมากที่สุดปฏิเสธมา ทำให้
เดวิดรู้สึกสูญสิ้นหมดทุกอย่าง เขาเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างสลายแล้ว
แต่สถาบันอีกแห่งหนึ่งที่ยังไม่ได้คำตอบ คือ โรงเรียนแพทย์ของมหาวิทยาลัยเทมเบิล
ในฟิลาเดลเฟีย ดอกเตอร์ เอ็ม พรินส์ บริกแฮม ผู้ช่วยคณบดีซึ่งรับผิดชอบการรับนักเรียน กำลัง
นำกรณีของเดฟนี้ เสนอต่อคณะกรรมการพิจารณารับนักเรียนว่า \”ถ้าเราอยู่ในคณะกรรมการ
โอลิมปิค\” เขาพูด \”และมีผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งมีขาข้างเดียว แต่สามารถจะวิ่งระยะทาง 100
หลาได้ใน 9 วินาที ผมคิดว่าเราก็จะต้องอนุญาตให้เขาวิ่ง ทำนองเดียวกันนี้ โดยที่เดวิดกำลัง
ทำในสิ่งที่ใคร ๆ คิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ผมจึงคิดว่า เราควรจะอนุญาตให้เขาแสดงความ
สามารถ\”
สมาชิกอื่น ๆ ในคณะกรรมการเห็นด้วย เดวิด ฮาร์ทแมน จึงได้มีโอกาสเข้าเรียน
แพทย์ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ข่าวนี้ทำให้การจบการศึกษา โดยได้เกียรตินิยมจากเก็ตตี้สเบิกของ
เดวิด เอิกเกริกอย่างยิ่ง โดยคณะนักเรียนและคณะอาจารย์ทั้งหมดของวิทยาลัยยืนขึ้นแสดงความ
ยินดี แก่เขาขณะที่เขาเดินขึ้นรับอนุปริญญาบัตร เขากำลังก้าวสู่เส้นทางของเขา
เดวิด ฮาร์ทแมน ได้เข้าศึกษาแพทย์สมใจ ที่มหาวิทยาลัยเทมเบิล แต่ปัญหาอุปสรรค
มีมากมาย ถ้าไม่มีจิตใจ \”สู้\” แล้ว คงล้มเลิกความตั้งใจกลางคัน
ไม่ว่าจะเป็น การศึกษาภาคทฤษฎีก่อนปฏิบัติ เช่น วิชากายวิภาค เดฟจำเป็นต้องใช้
มือเปล่าในการเรียนรู้อวัยวะที่เล็ก ๆ และหาได้ยาก อย่างเช่น เส้นประสาท ทำให้เขาต้อง
พยายามเร่งเรียนรู้สิ่งจำเป็นเหล่านั้น ก่อนที่มือจะรู้สึกชา เพราะยาฆ่าเชื้อฟอร์มัลดิไฮด์
การศึกษาวิชาที่ว่าด้วยโครงสร้างของเนื้อเยื่อที่เล็กที่สุด (ฮิสโทโลยี่) เขาต้องอาศัย
การฟังการบรรยายจากครูและเพื่อน ๆ ถึงรูปร่างลักษณะที่มองไม่เห็นจากกล้องขยาย และด้วย
การคลำภาพวาด ที่เป็นเส้นนูนคล้ายอักษรของคนตาบอดอันวกวน ที่ครูเตรียมไว้ให้เขา
เดฟเกือบจะเป็นบ้า ในการเรียนรู้ที่ยากลำบากอย่างนี้ แม้แต่เล็กเชอร์ในชั้นเรียน
ก็ต้องใช้เวลาทบทวน ถึงวันละ 12 ชั่วโมง ยังโชคดีที่ร่วมกับ บริกแฮม คณบดี คิดหาทางออกได้
ด้วยการบันทึกย่อในชั้นเรียนเหมือนกับนักเรียนอื่น ๆ ผิดกันแต่ที่เขาบันทึกด้วยการกระซิบลงไปใน
เครื่องเทป แล้วนำกลับไปทบทวนต่อที่บ้าน จึงสามารถย่นย่อเวลาทบทวนลงได้
เมื่อเริ่มการเรียนแพทย์ปีที่สาม ซึ่งเป็นการปฏิบัติต่อคนไข้จริง ยังมีอีกหลายคนที่ไม่แน่
ใจว่า เขาจะเรียนจบได้ ตัวอย่างเช่น เขาไม่สามารถอ่านผลเอ็กซเรย์ได้ เขาไม่สามารถจะ
ตรวจหู ตา หรือปากได้ โดยไม่มีความช่วยเหลือของเพื่อน แต่เดฟก็สามารถทำได้ และทำได้
คะแนนสูงสุด ในชั้นของเขาในการสอบไล่วิชาการวินิจฉัยโรคทางร่างกายด้วย
เมื่อถึงปลายปีสุดท้าย เดวิดได้ทำให้คนทุกคนที่เคยสงสัยว่า เขาจะประสพความ
สำเร็จในการเรียนแพทย์ได้หรือไม่นั้น หมดความสงสัยโดยสิ้นเชิง คงเหลือแต่ตัวเขาเองเท่านั้นที่
ยังสงสัยอยู่ โดยที่ส่วนใหญ่ของความยากลำบากได้ผ่านพ้นไปแล้ว เขาถูกครอบงำด้วยความรู้สึกว่า
เขายังไม่พร้อมที่จะรับงานที่คอยอยู่ข้างหน้าได้ ทุกอย่างที่เขาประสพความสำเร็จตลอดมา
เป็นการปฏิบัติภายใต้การดูแลควบคุมอย่างเข้มงวด แต่ต่อจากนี้ไม่นาน เขาจะต้องปฏิบัติตามลำพัง
ในวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ.1976 (พ.ศ.2519) เดวิดได้รับปริญญาบัตรแพทย
ศาสตร์ของเขา ตามทัศนะของเขา เขาได้พิสูจน์ให้เห็นถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่ได้แตกต่าง
จากคนอื่นเลย
แต่อย่างไรก็ตาม มีบางคนที่ไม่เห็นด้วยกับการประเมินค่าตัวเองของเดวิดนี้ อาจารย์
ที่เท็มเปิลหลายคนเห็นพ้องกับ ดร.มาร์ตินที่กล่าวว่า \”ฮาร์ทแมนไม่ใช่บุคคลธรรมดา เขาเป็น
บุคคลที่มีความสามารถเหนือคนธรรมดา\”
คืนวันหนึ่งไม่กี่สัปดาห์ หลังจากการจบการศึกษาของเขา องค์การบันทึกเสียงสำหรับ
คนตาบอดได้ฉลองเหตุการณ์สำคัญ 2 เหตุการณ์พร้อมกัน คือ วันฉลองครบ 25 ปี ขององค์การนั้น
และการเข้าสู่วงการแพทย์คนแรกเพื่อเป็นการนำทางผู้อื่นของผู้อยู่ในอุปถัมภ์ที่มีความทะเยอทะยาน
สูงสุดขององค์การ ในการมอบรางวัลของผู้ก่อตั้งองค์การให้แก่เดวิด จอห์น ดับลิว คาสเทิลส์
ประธานขององค์การได้สดุดีเขาต่อ \”การแสดงถึงชัยชนะของจิตใจมนุษย์\” คำสดุดีได้จบลงด้วย
\”การมีตัวอย่างของ เดวิด ฮาร์ทแมน อยู่เบื้องหน้าเรานี้ ทำให้เรารู้สึกกลับมีความเชื่อมั่นศรัทธา
ใหม่ ต่อสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้อันไม่มีจบสิ้นของทุกคน\”
คำพูดอันประทับใจนี้ ทำให้ประชาชน ณ ที่นั่นยืนขึ้นแสดงความยินดีให้เกียรติแก่เดวิด
แต่ในการกล่าวตอบสั้น ๆ ของเขา มันเป็นคำพูดธรรมดาจากอดีตที่เดวิดยกมา เพื่อให้ผู้ดิ้นรนต่อสู้
ต่ออุปสรรคทุกแห่งได้พิจารณา \”คุณพ่อของผมพูดถูก\” เขาพูด \”ลูกจะไม่รู้หรอก ถ้าลูกไม่ลอง
พยายามดู\”
ยุทธวิธีแนวทางที่สี่ \”เป็นตัวของตัวเอง\” : สูงสุดสู่สามัญ
ความสำเร็จสูงสุดของมนุษย์จริง ๆ เป็นความสำเร็จทางด้านจิตใจ มีความรู้สึกที่เป็น
อิสระ เป็นตัวของตัวเอง คิด,ฟัง,พูด,เขียน ตามที่ตนเองชอบ รู้จักเลือก รู้จักตัดสินใจ และ
รับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองเลือก ไม่ยึดติดกับผู้ใด หรือสิ่งใดทั้งสิ้น นี่ถือเป็น ความต้องการของมนุษย์
มีการพัฒนาจิตใจขั้นสูงสุดทีเดียว
ตัวอย่างที่เราพบเห็นโดยทั่วไป ก็คือ นักเขียนที่ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง แต่เดิม
ก็เป็นคนธรรมดา แต่ตัวเองรู้จักตัวเองว่า มีความสามารถจริง ๆ ทั้งด้านเนื้อหา และภาษา ลีลา
สละสลวย เมื่อวันหนึ่ง เขาจับปากกาขึ้นมาเขียนจินตนาการ เป็นภาษาถ้อยคำที่ชวนติดตาม
ด้วยความอิสระทางจิตใจ เกิดเป็นบทประพันธ์ใหม่ที่มีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง โดยไม่คำนึงว่า
คนอื่นจะคิดอย่างไร ต่อบทประพันธ์ของเขา ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จด้วยความพึงพอใจ
เงียบ ๆ
ABRAHAM MASLOW ได้จัดลำดับ ความต้องการของมนุษย์ออกเป็น 5 ระดับ ดังนี้
ระดับที่หนึ่ง ความต้องการที่จะอยู่รอด มนุษย์จะคิดถึงการมีชีวิตรอดเป็นลำดับแรก
คนจนจึงทำได้ทุกอย่าง เขาจะไม่คำนึงถึงความปลอดภัย ชื่อเสียงหรือสิ่งใด ๆ นอกจากปัจจัยสี่
มีข้าวกิน มีเสื้อผ้าสวมใส่ มีไข้รักษาได้ มีที่ซุกหัวนอน
ระดับที่สอง ความต้องการความปลอดภัย เมื่อหาปัจจัยสี่ได้แล้ว มีทรัพย์สินสะสม
จึงนึกถึงความปลอดภัย
ระดับที่สาม ความต้องการความรัก และการยอมรับจากผู้อื่น เมื่อได้รับความต้อง
การทั้งสองระดับข้างต้นครบแล้ว ก็จะนึกถึงการมีชื่อเสียงยอมรับจากเพื่อน จากสังคม
ระดับที่สี่ ความต้องการที่จะเห็นคุณค่าของตัวเอง โดยมีความพอใจ ภูมิใจใน
ความสามารถ ความเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง สามารถเห็นว่า ตัวเองมีคุณค่า
ระดับที่ห้า ความต้องการที่จะเป็นตัวของตัวเอง เป็นความต้องการสูงสุดของมนุษย์
ที่จะเป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ บุคคลเหล่านี้ ในที่สุดจะมีลักษณะเหมือนคนธรรมดา ทำสิ่งต่างๆ
คล้าย ๆ กับคนธรรมดา แต่ทำสิ่งต่าง ๆ สำเร็จรวดเร็วและง่ายไปหมด น่าจะเรียกได้ว่า สูงสุด
สู่สามัญ
เมื่อคนเราประสบความสำเร็จถึงจุดสูงสุด ก็จะสัมผัสความรู้สึกนี้ได้ ความรู้สึกที่เป็น
อิสระทางจิตใจ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะบรรลุถึงขั้นนี้ ถ้าแม้ ร่ำรวยมีชื่อเสียงล้นฟ้า แล้วยังคงยึดติด
อยู่กับความรู้สึกพันธนาการทางจิตใจต่าง ๆ
คนเราเกิดมาบนโลกนี้ เสมือนเดินอยู่บนถนนสายหนึ่ง ที่รู้ว่า ที่สุดของถนนสายนี้ คือ
ที่ใด เมื่อเราผ่านพบสิ่งใดหรือประสบความสำเร็จอะไร เราก็ยังจะต้องก้าวหน้าต่อไป ก้าวไป
เรื่อย ๆ หาประสบการณ์และพบความสำเร็จเรื่อย ๆ จะหยุดพักก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น ดังเรื่อง
ของนักปราชญ์ชาวสเปน ที่ปรมาจารย์ คุณชัชวาลย์ โชติวานิช ได้ประพันธ์ไว้ดังนี้
ครั้งหนึ่ง มีนักข่าวไปสัมภาษณ์นักปราชญ์ชาวสเปน ซึ่งมีอายุ 85 ปี ยังขยันทำงานอยู่
ว่า ฐานะท่านก็ร่ำรวย อายุก็มากปานนี้แล้ว เหตุใดท่านจึงไม่ยอมหยุดทำงาน นักปราชญ์ผู้นั้นตอบ
ว่า \”เมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ข้าพเจ้าก็ได้ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่า ถ้าข้าพเจ้าได้ทำธุรกิจถึงขั้นนั้นแล้ว
ข้าพเจ้าจะเลิกทำงานและขอหยุดพักผ่อน พอข้าพเจ้าทำได้สำเร็จตามเป้าหมายที่ข้าพเจ้าได้ตั้งไว้
ข้าพเจ้าก็มีเป้าหมายใหม่มาแทรก จนบัดนี้ข้าพเจ้าจึงทราบว่า เป้าหมายที่ข้าพเจ้าตั้งไว้นั้น ที่แท้
ก็คือ ที่พักริมทาง พอพักหายเหนื่อยแล้ว ก็ลงมือเดินทางต่อ เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้ารู้แล้วว่า \”ความสุข\”
ของข้าพเจ้านั้นอยู่ที่การเดินทาง มิใช่อยู่ที่ที่พักริมทาง
ความสุขของคนเรา ก็อยู่ที่ประสบความสำเร็จในชีวิต คนที่คิดถึง \”ความสำเร็จ\”
และไม่ยอมแพ้เท่านั้น ที่จะได้พบกับ \”ความสำเร็จ\” แม้จะพบ \”ความล้มเหลว\” บ้าง แต่
\”ความล้มเหลว\” ย่อมเป็นสะพานไปสู่หนทางแห่ง \”ความสำเร็จ\” ขอเพียงแต่กล้าที่จะก้าวข้าม
\”ความล้มเหลว\” ไปเท่านั้น
โลกนี้หมุนไปเรื่อย ๆ กาลเวลาล่วงไปตลอดเวลา คนเราไม่ควรหยุดอยู่กับที่ เรา
ต้องก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ จวบจนวันสุดท้ายของชีวิต ที่สุดเมื่อเราถึงจุดหมายปลายทาง เราอาจจะ
ได้เห็น ทายาทของเรา กำลังเริ่มต้นบนถนนที่ทอดต่อจากถนนชีวิตของเราก็ได้
\”ครอบครัว\” ทำให้ \”ความสำเร็จ\” สมบูรณ์ขึ้น
คนเรา สร้างความสำเร็จสำหรับตนเองถึงจุด ๆ หนึ่ง หากไม่มีครอบครัว และลูก
จะมีความรู้สึกว่า ไม่รู้จะทำต่อไปทำไม เพื่อใคร ดังนั้นการมีครอบครัว จะช่วยให้คนเรามี
ความหวัง ความตั้งใจ ที่จะสร้างความสำเร็จให้ยิ่งใหญ่สมบูรณ์มากขึ้น
\”ความสำเร็จ\” มี \”ทางลัด\”
ทางสู่ความสำเร็จ มี \”ทางลัด\” คนเราทุกคนอยากเดินไป \”ทางลัด\” เพื่อสู่ความ
สำเร็จให้เร็วที่สุด แต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะมีบางคนเท่านั้นที่รู้จัก \”ทางลัด\”และคนส่วนใหญ่ไม่รู้
คนที่จะรู้ \”ทางลัด\” นั้นต้องเป็นคนที่ \”โชคดี\” หรือ \”ชอบเสาะแสวงหา\” หนทาง
คนที่ \”โชคดี\” พบ \”ทางลัด\” โดยบังเอิญ อาจจะรักษาเส้นทางไว้ไม่ได้ก็เป็นได้
เนื่องจากได้มาด้วย \”โชค\” หรือ \”บังเอิญ\”
ส่วนคนที่ชอบ \”เสาะแสวงหา\” หนทางจนพบ \”ทางลัด\” ก็จะไม่พลัดหลง เพราะว่า
ดิ้นรนและแสวงหามาได้ด้วยความยากลำบาก หาก \”พลัดหลง\” ก็สามารถกลับมาสู่เส้นทางเดิมได้
เพราะมีประสบการณ์เคยผ่านพบเส้นทางต่าง ๆ มามากมาย จนรู้ว่า เส้นทางใดควรจะเดิน
เส้นทางใดไม่ควรจะเดิน
คนเราถ้าจะเลือกประสบความสำเร็จให้ง่าย ก็ทำได้โดยการเดินไปตามทางที่
ผู้ประสบความสำเร็จเดิน และอย่าไปสงสัยระแวงใจในเส้นทางนี้มากนัก
เมื่อเดินไปตามทางนั้นแล้ว จงมองที่ \”เป้าหมาย\” เป็นหลัก ขณะเดียวกันต้อง
\”พัฒนา\” ตัวเองให้เป็นผู้ที่มีความสามารถพร้อมด้วย ต้องพร้อมที่จะปรับเปลี่ยน พลิกแพลงยุทธวิธี
หากสถานการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นมา ด้วยจิตใจที่แน่วแน่,แข็งแกร่ง และมุ่งมั่นในทิศทางที่ถูกต้องนี้
โดยไม่กลัวความล้มเหลว จะทำให้ประสบความสำเร็จในที่สุด
คนบางคนเมื่อประสบความสำเร็จ จะถ่ายทอด \”ความสำเร็จ\” ออกมาเป็น \”ตัว
หนังสือ\” เรียบเรียงอักษรคล้ายเป็น \”แผนที่\” ให้คนอื่นได้เดินทางตาม
สิ่งที่ถ่ายทอด ก็คือ หนทางที่ตนเองเคยผ่านมา บ่งบอกว่า \”หนทางใดควรเดิน
หนทางใดสมควรหลีกเลี่ยง\” ส่วนผู้อ่านก็จะมองเห็นหนทางข้างหน้าที่ยังเดินไปไม่ถึง (แต่รู้ก่อน
แล้วจากการอ่านหนังสือ \”แผนที่แห่งความสำเร็จ\” นี้) เรารู้ \”อนาคต\” ก่อนที่จะไปถึง จาก
การถ่ายทอดของผู้ที่เคยไปถึง \”จุดหมาย\” นั้นมาแล้ว
ส่วน \”อนาคต\” ของเราจะดีหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับ \”วันนี้\” หรือ \”เดี๋ยวนี้\” ว่า เรา
ปฏิบัติตัวอย่างไร ดั่งบทกวีที่ว่า
\”วันวาน\” เป็นแต่เพียง \”ความฝัน\”
ส่วน \”พรุ่งนี้\” ก็เป็นเพียง \”มโนภาพ\”
แต่ \”ชีวิตที่ดี\” ของ \”วันนี้\”
จะทำให้ทุก ๆ \”วานนี้\”
เป็น \”ความฝัน\” อันแสนสุข
และทุก ๆ \”พรุ่งนี้\”
เป็น \”มโนภาพ\” แห่งความหวัง
ด้วยเหตุนี้ จงดูแล \”วันนี้\” ให้ดี
\”ความใฝ่ฝัน\” ของข้าพเจ้าที่จะให้ความหมายของคำว่า \”ความใฝ่ฝัน\” และ \”ความ
สำเร็จ\” ได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว หวังว่า คงได้รับประโยชน์บ้าง ไม่มากก็น้อยในความหมาย
เหล่านี้ ขอให้ทุก ๆ ท่านโชคดีและประสบความสำเร็จในชีวิตสมดังปรารถนา
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
พ.ต.อ.นพ. เสรี ธีรพงษ์ ผูเขียน